İNSAN OLMAK İÇİN BURADAYIZ

İnsanın “İlk” Yaratılışı

​

Bulunduğumuz Dünya ortamında yaşamış olan ve bundan sonra yaşayacak olan tüm insanların “İlk” olarak hiçbir zaman anlayamayacağımız Yüce Allah katında (Arş Ortamında) bulunan “ortamda” yaratılmış olduğu, Kur’an Ayetlerindeki ifadelerden anlaşılmaktadır.

​

Rabbin meleklere demişti ki: “Ben muhakkak çamurdan bir insan yaratacağım.” (38/71), (38/71)

“Onu tamamlayıp, içine de ruhumdan üfürdüğüm zaman, derhal ona secdeye kapanın!” (38/72), (38/72)

Bütün melekler toptan secde ettiler. (38/73), (38/73)

Yalnız İblis secde etmedi. O büyüklük tasladı ve kafirlerden oldu. (38/74), (38/74)

Allah: “Ey İblis! İki elimle yarattığıma secde etmekten seni meneden nedir? Böbürlendin mi, yoksa yücelerden misin?” dedi. (38/75), (38/75)

İblis: “Ben ondan hayırlıyım! Beni ateşten yarattın, onu çamurdan yarattın” dedi.  (38/76), (38/76)

Allah: “Çık oradan! Sen artık kovulmuş birisin" (38/77), (38/77)

"Ceza gününe kadar lânetim senin üzerindedir!” buyurdu. (38/78), (38/78)

İblis: “Ey Rabbim! O halde tekrar diriltilecekleri güne kadar bana mühlet ver” dedi. (38/79), (38/79)

Allah: “Haydi, sen” buyurdu. (38/80), (38/80)

"Bilinen güne kadar mühlet verilenlerdensin” buyurdu. (38/81), (38/81)

İblis: “Senin mutlak kudretine andolsun ki, onlardan ihlasa erdirilmiş kulların bir yana” dedi.  (38/82), (38/82)

"Hepsini mutlaka azdıracağım” dedi. (38/83), (38/83)

“Doğrusu -ki ben hep doğruyu söylerim-” buyurdu. (38/84), (38/84)

"Mutlaka sen ve sana uyanların hepsiyle cehennemi dolduracağım!” buyurdu.  (38/85), (38/85)

Andolsun sizi yarattık, sonra size şekil verdik, sonra da meleklere, "Adem'e secde edin!" diye emrettik. İblis'in dışındakiler secde ettiler, o secde edenlerden olmadı. (39/11), (7/11)

Allah buyurdu: "Ben sana emretmişken seni secde etmekten alıkoyan nedir?" “Ben ondan daha üstünüm. Çünkü beni ateşten yarattın, onu çamurdan yarattın” dedi. (39/12), (7/12)

Allah: Öyle ise, "İn oradan!" Orada büyüklük taslamak senin haddin değildir. Çık! çünkü sen aşağılıklardansın!” buyurdu. (39/13), (7/13)

İblis: “Bana, tekrar dirilecekleri güne kadar mühlet ver” dedi. (39/14), (7/14)

Allah: “Haydi, sen mühlet verilenlerdensin” buyurdu.  (39/15), (7/15)

İblis dedi ki: “Öyle ise beni azdırmana karşılık, and içerim ki, ben de onları saptırmak için senin doğru yolunun üstüne oturacağım.” (39/16), (7/16)

"Sonra elbette onlara önlerinden, arkalarından, sağlarından, sollarından sokulacağım ve sen, onların çoklarını şükredenlerden bulmayacaksın!" dedi.  (39/17), (7/17)

Allah buyurdu: “Haydi, yerilmiş ve kovulmuş olarak oradan çık! Andolsun ki, onlardan kim sana uyarsa, sizin hepinizi cehenneme dolduracağım!” (39/18), (7/18)

“Ey Adem! Sen ve eşin cennette yerleşip dilediğiniz yerden yiyin. Ancak şu ağaca yaklaşmayın! Sonra zalimlerden olursunuz.” (39/19), (7/19)

Derken şeytan, birbirine kapalı ayıp yerlerini kendilerine göstermek için onlara vesvese verdi ve: “Rabbiniz size bu ağacı sırf melek olursunuz veya ebedi kalanlardan olursunuz diye yasakladı” dedi.  (39/20), (7/20)

Ve onlara: “Ben gerçekten size öğüt verenlerdenim” diye yemin etti. (39/21), (7/21)

Böylece onları hile ile aldattı. Ağacın meyvesini tattıklarında ayıp yerleri kendilerine göründü ve cennet yapraklarından üzerlerini örtmeye başladılar. Rableri onlara: “Ben size o ağacı yasaklamadım mı ve şeytan size apaçık bir düşmandır, demedim mi?” diye nida etti. (39/22), (7/22)

Dediler ki: “Ey Rabbimiz! Biz kendimize zulmettik. Eğer bizi bağışlamaz ve bize acımazsan mutlaka ziyan edenlerden oluruz.”  (39/23), (7/23)

Allah: “Birbirinize düşman olarak inin! Sizin için yeryüzünde bir süreye kadar yerleşme ve faydalanma vardır” buyurdu. (39/24), (7/24)

"Orada yaşayacaksınız, orada öleceksiniz ve orada çıkarılacaksınız" dedi. (39/25), (7/25)

Kıyamet gününde, biz bundan habersizdik demeyesiniz diye Rabbin Adem oğullarından, onların bellerinden zürriyetlerini çıkardı, onları kendilerine şahit tuttu ve dedi ki: “Ben sizin Rabbiniz değil miyim?”  Onlar da “Evet şahit olduk” dediler. (39/172), (7/172)

Dedi ki: “Birbirinize düşman olarak hepiniz oradan inin! Artık benden size hidayet geldiğinde, kim benim hidayetime uyarsa o sapmaz ve bedbaht olmaz.” (45/123), (20/123)

Andolsun biz insanı kuru bir çamurdan, şekillenmiş kara balçıktan yarattık. (54/26), (15/26)

Hani Rabbin meleklere demişti ki: "Ben kupkuru bir çamurdan, şekillenmiş kara balçıktan bir insan yaratacağım." (54/28), (15/28)

"Ona şekil verdiğim ve ona ruhumdan üflediğim zaman, siz hemen onun için secdeye kapanın!" (54/29), (15/29)

Meleklerin hepsi de hemen secde ettiler. (54/30), (15/30)

Fakat İblis hariç! o, secde edenlerle beraber olmaktan kaçındı. (54/31), (15/31)

“Ey İblis! Secde edenlerle beraber olmayışının sebebi nedir?” dedi. (54/32), (15/32)

“Ben kuru bir çamurdan, şekillenmiş kara balçıktan yarattığın bir insana secde edecek değilim” dedi. (54/33), (15/33)

Allah şöyle buyurdu: “Öyle ise oradan çık! Artık kovuldun!” (54/34), (15/34)

“Muhakkak ki kıyamet gününe kadar lânet senin üzerine olacaktır!” (54/35), (15/35)

“Rabbim! Öyle ise, tekrar dirileceği güne kadar bana mühlet ver” dedi. (54/36), (15/36)

Allah: “Sen kendilerine mühlet verilenlerdensin” buyurdu. (54/37), (15/37)

"Bilinen bir vakte kadar" (54/38), (15/38)

Hatırla ki Rabbin meleklere: Ben yeryüzünde bir halife yaratacağım, dedi. Onlar: Bizler hamdinle seni tesbih ve seni takdis edip dururken, yeryüzünde fesat çıkaracak, orada kan dökecek insanı mı halife kılıyorsun? dediler. Allah da onlara: Sizin bilemeyeceğinizi herhalde ben bilirim, dedi. (87/30), (2/30)

Allah Adem'e bütün isimleri öğretti. Sonra onları önce meleklere arz edip: Eğer siz sözünüzde sadık iseniz, şunların isimlerini bana bildirin, dedi. (87/31), (2/31)

Melekler: Ya Rab! Seni noksan sıfatlardan tenzih ederiz, senin bize öğrettiklerinden başka bizim bilgimiz yoktur. Şüphesiz alim ve hakîm olan ancak sensin, dediler. (87/32), (2/32)

Ey Adem! Eşyanın isimlerini meleklere anlat, dedi. Adem onların isimlerini onlara anlatınca: Ben size, muhakkak semâvat ve arzda görülmeyenleri bilirim. Bundan da öte, gizli ve açık yapmakta olduklarınızı da bilirim, dememiş miydim? Dedi (87/33), (2/33)

Hani biz meleklere "Adem'e secde edin" demiştik. İblis hariç hepsi secde ettiler. O yüz çevirdi ve büyüklük tasladı, böylece kafirlerden oldu. (87/34), (2/34)

Biz: "Ey Adem! Sen ve eşin beraberce cennete yerleşin; orada kolaylıkla istediğiniz zaman her yerde cennet nimetlerinden yiyin; sadece şu ağaca yaklaşmayın. Eğer bu ağaçtan yerseniz her ikiniz de kendine kötülük eden zalimlerden olursunuz" dedik. (87/35), (2/35)

Şeytan onların ayaklarını kaydırıp haddi tecavüz ettirdi ve içinde bulundukları onları çıkardı. Bunun üzerine: "Bir kısmınız diğerine düşman olarak ininiz, sizin için yeryüzünde barınak ve belli bir zamana dek yaşamak vardır" dedik. (87/36), (2/36)

Dedik ki: Hepiniz cennetten inin! Eğer benden size bir hidayet gelir de her kim hidayetime tâbi olursa onlar için herhangi bir korku yoktur ve onlar üzüntü çekmezler. (87/38), (2/38)

İnkâr edip âyetlerimizi yalanlayanlara gelince, onlar cehennemliktir, onlar orada ebedi kalırlar. (87/39), (2/39)

Yüce Allah’ın bu ortamdaki bilgilerimizle hayal bile edemeyeceğimiz ve “Kendi Katı” olarak ta tanımlanan “Arş” ortamında (Bir diğer ifade ile Gerçek Ortamda) tüm "Kararlarını ve İradesini" yürütmek üzere yaratmış olduğu "Meleklerini", yeni bir “yapı” olarak yaratacağı "İnsan" ile ilgili olarak bilgilendirdiği anlaşılmaktadır. Buna göre bu bilgilendirme ve sonrasında, bir “canlandırma” olarak açıklanan Allah ile Melekler ve Cinler (Şeytan) arasında geçenler, İnsanın İlk" yaratılışının Melekler ile aynı "ortamlarda" gerçekleştiğine dair işaret veya delil olarak değerlendirilebilir. Bu durumda İnsanların ilk olarak yaratılmasının daha evren ve dünya henüz yaratılmamış iken ve sadece meleklerin ve cinlerin bulunduğu "ARŞ" bünyesinde gerçekleşmiş olduğu anlaşılmaktadır. Zira Yüce Yaratan birçok Ayetinde "İnsanı" yaratacağını önce, Arş'ın ve Arş bünyesindeki tüm ortamlarda "her şeyin" yaratılmasında, düzeninde ve yürütülmesinde görevli olan "meleklere" (ve cinlere) bildirdiğini açıkça belirtmektedir. Görüldüğü gibi Allah, Melekleri, Cinleri (ve Şeytanı) Evren ve Dünya ortamı öncesinde "Arş" ortamında yaratmış ve özel bir "yapı" olarak "İnsanı" yaratacağını onlara bildirmiştir.

Bu durumda Yüce Yaratan İnsanı “İlk Olarak” Meleklerin ve Cinlerin esasen "bulundukları" Arş ortamında yaratmış olduğu anlaşılmaktadır.  Öte yandan, İlk İnsanın yaratılmasını bildiren Ayetlerde toprak, balçık, çamur gibi toprağın "su" ile etkileşimi ile oluşan durumlara işaret edilmektedir. Bu durumda Allah'ın "İnsan Yaratma" ile ilgili "iradesinin", Arş ortamının (Gerçek Ortam) yapısında "toprak" olarak nitelendirdiği bir “unsur” üzerine verdiği "Ol!" emri ile gerçekleştiği düşünülebilir. Nitelikleri Ayetlerde tam olarak açıklanmayan bu ortam bazı tefsirlerde "Cennet" olarak yorumlanmaktadır. Çünkü Ayette Allah yarattığı "İlk" insan olan Adem’i ve onun yapısından "Eş" olarak yarattığı Havva'yı, beraberce cennete yerleşmelerini ve orada istedikleri zaman "cennet nimetlerinden" yemelerini “buyurarak”, Cennete gönderdiğini bildirmektedir.

Ancak, Allah'ın "İlk İnsanları" yarattığı Arş ortamının zaman boyutu veya boyutları ile bu ilk insanların yaratıldıkları ortamdan Cennet ortamına nasıl gönderildikleri hakkında Ayetlerde bilgi verilmemekte, sadece Adem'in topraktan ve eşinin de Adem'den yaratıldığı bildirilmektedir.

Bununla birlikte diğer çok sayıdaki Ayetlerde Cennet ortamında ırmak, ağaç zeytin, nar gibi meyveler ve bazı içeceklerin bulunduğunun belirtilmesi nedeniyle bulunduğumuz Dünya ortamının Cennet Ortamının bir "benzeri" olduğu anlaşılmaktadır. Buna göre ileride açıklanacağı gibi, insanların daha sonra bir süre yaşamaları için "indirildikleri" Evren bünyesindeki bu Dünya ortamının toprak ve su gibi unsurlarının, aslında insanın ilk olarak yaratıldığı Arş bünyesindeki ortamın toprak yapısının tamamen aynı olmadığı fakat bir "benzeri" olduğu söylenebilir. Ayrıca, daha sonra İnsanların "indirilmeleri" için yaratılan Evren ve bünyesindeki Dünya ortamında geçerli fizik ve zaman kuralları ile diğer "koşulların" da, insanın yaratıldığı belirtilen "Arş" ortamdaki kuralların ve koşulların bir "benzeri" olduğu varsayılabilir. Zira Evren yaratıldıktan sonra daha önce her şeyin ve "İnsanın" yaratılmış olduğu "Gerçek Ortama" uyumlu hale getirildiği (istiva edildiği) çok sayıdaki Ayetlerde bildirilmektedir.

Gökleri, yeri ve ikisinin arasındakileri altı günde yaratan, sonra Arş'a istivâ eden Rahman'dır, bunu bir bilene sor.  (42/59), (25/59)

Burada Melekler, Cinler ve Cinlerden olan Şeytanların Allah'ın "İradesinin" yerine getirilmesindeki ve özellikle "Tüm Alemlerin" yaratılmasındaki işlevleri üzerinde durulması gerekmektedir.

Ayetteki ifadeler Cinlerin ve Şeytanların da "Melekler" arasında olduklarını düşündürmektedir. İlgili bölümde açıklandığı gibi, Meleklerin Yüce Allah’ın "Kendisi" için tanımladığı "Nur" yani bizce anlaşılması mümkün bulunmayan bir nevi "Işık" kaynağından ve "güç" üretebilen bir çeşit "enerji" olarak tanımlanabilecekleri, buna karşılık Cinlerin ve dolayısı ile Şeytanların ise "zehirli ateş" veya "öz ateş" olarak tanımlanan ve "güç" üretebilen bir çeşit "enerji" olabilecekleri anlaşılmaktadır. Ancak her iki yapının da "Allah'ın Ruhundan" ve her an Allah'ın "İradesini" yürütmek üzere "doğrudan" Allah ile "Bağlantı" halinde bulunduklarına işaret edilmektedir.

Cinleri de daha önce zehirli ateşten yaratmıştık. (54/27), (15/27)

Cinleri öz ateşten yarattı. (97/15), (55/15)

Allah, göklerin ve yerin nurudur. (102/35), (24/35)

Bu durumda Cinlerin Allah'ın "Kendisinden" olan bir tür "Enerji" olmakla birlikte bu enerjinin kaynağının çok farklı olması nedeniyle Meleklerden olmadığı söylenebilir. 

Ayetlerdeki açıklamalardan Meleklerin, "Tüm Alemlerin" yaratılması ve tüm bu Alemlerde tüm işlemlerin yürütülmesi ile ilgili "Allah'ın İradesini" uygulamak ve yerine getirmek üzere çeşitli niteliklerle ve Allah'ın "Nurundan" yaratılarak görevlendirildikleri ve Allah'ın iradesini ve takdirlerini uygulamak dışında karar verme yetkilerinin veya herhangi bir faaliyetlerinin bulunmadığı anlaşılmaktadır. Buna karşılık Cinler ve cinlerden olan Şeytanların ise Meleklerde olduğu gibi Allah'ın "Tüm Alemlerin" yaratılması ve tüm bu Alemlerde tüm işlemlerin yürütülmesi ile ilgili "İradesini" uygulamak ve yerine getirmek üzere çeşitli şekiller ve niteliklerle donatılarak görevlendirildikleri, fakat bir çeşit "enerji" niteliğinde olduğu düşünülen "dumansız ateşten" veya "öz ateşten" ve özellikle de kısıtlı olarak "karar verme" yetkisi verilerek yaratıldıkları açıklanmaktadır.

Bu açıklamalar çerçevesinde taşıdıkları özelliklere göre doğrudan Allah'a tabi olan ve sadece Allah'ın istek ve emirlerini yerine getiren Meleklerin, Cinlerin ve Şeytanların "İlk İnsanın" Gerçek Ortamda (Arş) yaratılmasından daha önce yaratıldıklarının bir "delili" olarak düşünülmesi gerektirmektedir. Bu konuda Melekler, Cinler ve Şeytanlar bölümünde daha ayrıntılı bilgi bulunmaktadır.

Allah yarattığı "İlk İnsanların" bünyesine "Ruhundan" üflediğini açıklamaktadır. Buna göre Allah'ın insana üflediği "Ruh” esasen "Allah'ın Kendisi" olmakta ve "İnsanın "Ruhunu" oluşturmaktadır. Bu durumda insanın Ruhu, burada yaşarken ve ölümü sonrasında Allah ile İnsan arasındaki doğrudan iletişimi, bütünleşmeyi ve birlikteliği sağlayan "İlahi" bir unsur olarak, insanın her dönemde merak ettiği ve ulaşmak istediği "ölümsüzlüğünün" delili olmaktadır. Bu nedenle insanın, yaşarken aldığı kararlara "yön veren" her türlü duyguları içeren ve bu ortamda Allah'ın "Emaneti" olarak taşıdığı "Ruhu", ölümünden sonra (Allah'a döndürüldüğünde) yeniden yaratıldığı beden yapısında da bünyesinde devam etmektedir. Zira Yüce Allah ölüm sonrasındaki ortamlarda yaşanacaklar ile ilgili Ayetlerinde insan ile yapacağı iletişimi "mecazen" bir "konuşma" olarak açıklamakta ve ayrıca orada insanların Melekler, Şeytan ve diğer insanlar ile de aynı şekilde konuşacaklarını bildirmektedir. Bu konuda Kıyamet Sonrası Yeni Oluşum bölümünde açıklayıcı bilgiler bulunmaktadır

Kıyamet Sonrası Yeni Oluşum (Yeniden Yaratılış)

Ayetlerde Allah'ın, çamurdan yaratacağı "İnsana" tamamlayıp içine de "Ruhundan" üfürdüğünde "Secdeye Kapanmalarını", böylece "özel" ile bir "varlık" olarak yaratacağını takdir ettiği bu "İnsanın" üstün niteliklerini kabul (Secde) etmelerini ve yeryüzünde "Halifesi" olarak yapacakları işlerde ona "tabi olmalarını” Meleklere emrettiğini açıklamaktadır. Buna göre Yüce Allah, Melekler, Cinler ve Cinlerden olan Şeytanlara, Allah'a olduğu gibi "İnsanın" da hizmetinde olacaklarını ve insanın "yaratılış kural ve koşulları çerçevesinde" yapmayı kararlaştırdığı işlerin gerçekleşmesini sağlayacaklarını bildirmektedir.

Yaratılış konularındaki Ayetlerde yer alan ifadelerden, Allah'ın "Doğrudan Kendi İradesi" ile, "Nurundan" ve "Öz Ateşten" yarattığı Melekler ve Cinler, Yüce Yaratan'ın "Takdir Ettiği" bütün "Yaratılışların" gerçekleşmesini sağlayan "etkileşimleri" başlatan ve sürdüren temel unsurları (Bilinçli Enerjileri), Evren'in madde yapılarının "Özü" olarak tanımlayabileceğimiz Atom Altı Parçacıklara "Melekler" tarafından yerleştirildiği, yaratılışın sürdürülmesi ile ilgili tüm etkileşimlerin de Melekler ve Cinler tarafından yürütüldüğü; ancak Yüce Allah'ın "İnsanı" ise doğrudan "Kendi Ruhundan" ve "özel" bir "varlık" olarak yaratmış olduğu anlaşılmaktadır. O nedenle, Allah'ın "Nurundan" yaratılmış olan Melekler, Allah'ın "özel" bir "varlık" olarak ve doğrudan "Ruhundan" yaratmış olduğu insanın üstün niteliklerinin ve yeryüzünde "Allah'ın Halifesi" olarak yapacakları işlerde ona tabi olmalarını "Allah'ın Takdiri" olduğunu kabul ederek, tamamen, “İnsana” hemen ve topluca "Secde" etmişlerdir.

Ancak cinlerden olan ve melekler gibi yaratılış ve yaratılışın sürdürülmesi ile ilgili diğer bazı işler için Allah'ın bir çeşit "enerji" niteliğinde "öz ateşten" yarattığı ve özel olarak görevlendirdiği cinlerden olan çeşitli isimlerdeki Şeytan'ın (Şeytan, İblis), Allah'ın iradesine karşı gelerek Allah'ın "doğrudan" yaratmış olduğu İnsana "Secde" etmediği açıklanmaktadır. Şeytan'ın böylece İnsanın yaratılmasına itiraz etmesi, Allah'ın Cinlere ve cinlerden olan Şeytan'a "yaratılışla" ilgili emirlerini yerine getirmelerinde "kısıtlı" veya "sınırlı" karar verme yetkisi verdiğini göstermektedir. Buna göre Allah'ın yaratacağı insana (Adem) secde (İtaat) etmelerini bildirdiği buyruğuna rağmen Cinlerden olan "Şeytan", büyüklük taslayıp "topraktan" belli bir "şekil" verilerek yaratılan "somut" varlığın yapısını kendisine göre "basit" bularak ona tabi olmayı reddetmiştir. Bu durumda insanın bu yapısına göre kıyaslanamayacak kadar geniş etkisi ve gücü bulunan ve enerji esaslı (Öz Ateş) olan Şeytan'ın, bu nitelikleri ile "İnsandan" daha üstün olduğuna karar verdiği ve böylece bu yeni yapıyı kabul etmediği anlaşılmaktadır. Diğer bir ifade ile, Şeytan'ın insanın yaratılışına olan "İtirazının" aslında sahip olduğu niteliklerinin Yüce Allah'ın "İnsana" lütfettiği özel yetki ve niteliklere göre daha üstün olduğunu iddia etmesinden kaynaklandığı ve buna göre İnsanlar üzerinde "Kendisinin de" etkili olabilmesi için Allah'tan izin istediği anlaşılmaktadır. Diğer bir ifade ile Şeytan'ın Dünya ortamına gönderilecek insanlar üzerinde de "etkili" olacağını, böylece onları Allah'a "kulluk etme" durumundan ayırabileceğini ileri sürerek insanların akıllarını çelmek için izin istediği belirtilmektedir.

Allah'ın Şeytan'ı "Cennet" ortamından çıkarırken, Şeytan'a karşı akıllarını kullanmakta başarılı olamayan Adem ve Eşini de bu ortamdan çıkararak bir süre yaşamalarını uygun gördüğü "yeryüzü" ortamına "indirdiği" belirtilmektedir. Yüce Allah böylece artık “yeryüzünde” bir süre yaşamalarını takdir ettiği insanlar arasında ahirete inananın (İman Edenin) şüphe içinde kalandan ayırt edilmesi için ve insana lütfettiği "Akıl" yeteneğinin onu Şeytan’ın etkilerinden koruyacağına işaret ederek Şeytan'a bu fırsatı (izni) verdiği açıklanmaktadır.

Şeytan'ın aldığı bu “izin” ile "İnsanı” saptırmak için Allah'ın "doğru yolunun" üstüne oturacağını, onlara önlerinden, arkalarından, sağlarından, sollarından sokulacağını ve sonuçta Allah'ın "İnsanların" çoğunluğunu şükredenlerden bulmayacağına "and içerek" Allah'a ve bütün insanlara meydan okuduğu hatırlatılmaktadır.

Ancak Yüce Allah, böylece artık “yeryüzünde” bir süre yaşamalarını takdir ettiği insanlar arasında ahirete inananın (İman Edenin) şüphe içinde kalandan ayırt edilmesi için ve insana lütfettiği "Akıl" yeteneğinin onu Şeytan’ın etkilerinden koruyacağına işaret ederek Şeytan'a bu fırsatı (izni) verdiği açıklamakta ve. "Akıl" yeteneğinin onu Allah'ı tanımaktan alıkoyacak her türlü müdahaleyi etkisiz hale getireceğini bildirmektedir.

Bu inkârı ve itirazı Şeytan kendisini de yaratan Allah'a karşı gelmesine ve Kıyamet zamanında Cehennemde kalmasına neden olmuştur. Burada Şeytanın sahip olduğu eşsiz yeteneklerine ve kısıtlı da olsa yürüttüğü işler ile ilgili olarak karar alma yetkisinin bulunmasına rağmen öngöremediği en önemli husus, bu yeni yapının kendisi gibi Allah tarafından yaratıldığı ve Allah'ın İnsana "AKIL" olarak adlandırılan ve "Yaratılışı" ve "Tek Yaratıcı Güç "olan Allah'ı anlama, Allah'a teslim olma ile ilgili olarak ona sonsuz ufuklar açan "unsuru" verdiğini anlayamamış olmasıdır. Zira insan Allah'ın kendisine verdiği bu "Akıl" ile, Şeytanın sınırlı karar verme yetkisini kullanarak kendisini Allah'a inanmaktan alıkoymak üzere yapacağı her türlü "yönlendirmeleri" anlayabilecek ve onları etkisiz hale getirebilecek güce sahip bulunmaktadır.

Nitekim İnsan Şeytanın kendisini doğru yoldan ayıracak olan her türlü "etkileşimlerini" ancak "Aklını kullanarak" fark edecek ve bu etkileşimleri önleyici düşünceler geliştirerek, ayrıca Yüce Yaratan'dan yardım isteyerek (Dua ederek) bunları engelleyebilecektir. Ancak Şeytan bu gerçeği anlamayıp aklını kullanmayan insanların Allah'ı tanımalarına ve düşünerek yapmaya karar verdiği diğer işlemlerine Allah'ın verdiği bu "izin" ile mâni olmakta ve istediği olumsuz sonuçları elde etmektedir. Bu durumun nasıl gerçekleştiği ile ilgili bilgi “Şeytanın Etkisi, İnsanların Aklını Çelmesi” bölümünde bulunmaktadır.

Şeytan'a verilen "izin" ile ilgili olarak, Allah'ın insanı yaratırken Şeytanın bu "yaratılışa" kıskanma ve haset etmesi ile itiraz etmesi karşısında İnsana lütfettiği ve doğru ve yanlışı ayırt edebilecek nitelikleri bulunan "Akıl" yeteneğinin İnsanı Allah'ı tanımaktan alıkoyacak her türlü müdahaleyi etkisiz hale getireceğine işaret edilmektedir. Buna göre Allah'ın Şeytan'a insanları "doğru yoldan" ayırmak üzere onların Ruh Yapılarına bütün olumsuz duyguları içeren "nefsini" eklemesine izin verdiği, böylece insanların da Şeytan'a "meydan okuması" ve bu "etkilere" engel olması için Allah'ın onlara lütfettiği "Akıl" yeteneğini kullanmalarını istediği düşünülebilir.

Bu durumda Allah'ı tanımak ve "İnsan Olmak" yolunda İnsanların "Aklını" kullanarak, Allah ile her an bir temas ve iletişim izni bulunan Şeytan ile başa çıkabilmesi gerekmektedir. Zira Allah insanı şeytandan daha üstün olarak yaratmıştır. Ancak insanın bu üstünlüğü fark etmesi ve bu düzeye ulaşabilmesi ancak şeytana ait özelliklerini görüp akıl yürüterek onları bırakarak doğrudan Allah'a yönelebilmesi ile mümkün olabilecektir. Yüce Yaratan bu duruma işaret ederek, inanan bir zümre dışında "inanmayan" insanların hepsinin Şeytana uyduklarını belirtmekte ve böylece "keyfince" davranarak Şeytan'ı kim yoldaş edinirse (Uyarsa) Şeytanın onu saptıracağını ve alevli ateşin azabına sürükleyeceğini ihtar etmekte ve "Akıllarını" kullanmaları halinde Şeytanın insanlar üzerinde hiçbir nüfuzu bulunmadığı, ancak ahirete inananın, şüphe içinde kalandan ayırt edilmesi için Şeytan'a bu fırsatı (izini) verdiğini, Allah'ın gerçekten her şeyi belli kurallara göre düzenleyip koruduğunu hatırlatmaktadır. Ayrıca akılları ile Şeytan'ın ayartmalarını ve dürtülerini anlayıp onun yolundan dönenlerin "doğru yola" döndürüleceği de bildirilmektedir.

Andolsun İblis, onlar hakkındaki tahminini doğruya çıkardı, inanan bir zümrenin dışında hepsi ona uydular. (58/20), (34/20)

Halbuki şeytanın onlar üzerinde hiçbir nüfuzu yoktu, ancak ahirete inananı, şüphe içinde kalandan ayırdedip bilelim diye. Rabbin gerçekten her şeyi koruyandır. (58/21), (34/21)

Ondan dönen döndürülür. (67/9), (51/9)

Onun hakkında şöyle yazılmıştır: Kim onu yoldaş edinirse bilsin ki kendisini saptıracak ve alevli ateşin azabına sürükleyecektir. (103/4), (22/4)

Böylece Allah'ın "Tek Yaratıcı" olduğuna "İman" etmeleri halinde Şeytan'ın İnsanlar üzerinde "Etkili" olamayacağını, Şeytan'ın ancak onu dost edinenler ve Allah'a ortak koşanlar üzerinde hakimiyet sağlayacağını bildirmektedir.

'Şurası muhakkak ki, benim kullarım üzerinde senin hiçbir ağırlığın olmayacaktır. Koruyucu olarak Rabbin yeter''. (50/65), (17/65)

Şüphesiz kullarım üzerinde senin bir hakimiyetin yoktur. Ancak sana uyan azgınlar müstesna. (54/42), (15/42)

Gerçek şu ki: İman edip de yalnız Rablerine tevekkül edenler üzerinde onun bir hakimiyeti yoktur.  (70/99), (16/99)

Onun hakimiyeti, ancak onu dost edinenlere ve onu Allah'a ortak koşanlaradır. (70/100), (16/100)

Gizli konuşmalar şeytandandır, bu, iman edenleri üzmek içindir; oysa şeytan, Allah'ın izni olmadıkça, müminlere hiçbir zarar veremez., müminler Allah'a dayanıp güvensinler. (105/10), (58/10)

Bu açıklamalara göre Akıllarını kullanarak Allah'ı tanıyıp Allah'a itaat eden "İnsanlardan", Şeytan'ın İnsanların benliklerini oluşturan "nefslerinde" bulunan "sonsuz" isteklerinin etkilerini fark edebilecekleri, bunun için Allah'ın "Koruyuculuğuna" güvenmeleri gerektiği hatırlatılarak, "Şeytani" etkilere karşı gelmeleri ve "İyi-Kötü" ayırımlarını buna göre yapmaları beklenmektedir.

Görüldüğü gibi Allah, insana verdiği "Aklını" kullanarak Şeytanın bu özelliği ile "baş edebilmesini" sağlamış fakat, bu durumun insanlar tarafından gayret gösterilerek bulunmasını istemiştir. Bu durumda İnsanların Dünyada bulundukları sürede bu yeteneğini keşfederek Yüce Yaratan'ı tanıması gerekmektedir. Bu nedenle Yüce Yaratıcı olan Allah İnsanlara Şeytan'ın sahip olduğu "Vasıflarına" dikkat etmelerini, her zaman ve her durumda kendilerine lütfetmiş olduğu "Akıl" unsurunu kullanmalarını ve Şeytan'a "uyumamalarını" öğüt vermektedir.

Nitekim bir örnek olarak Ayetlerde Adem ve Havva'ya Cennette yaşamalarına izin verildikten sonra, Allah tarafından belli bir ağaca yaklaşmamaları telkin edildiği ve yapılan bu "uyarıya" rağmen “Gerçek Ortamda" yaratılan bu "İlk İnsanlar" Şeytanın etkisine karşı koyamamış ve "akıl kullanmada" beceri kazanmamış olmalarının da etkisi ile onlar için belirlenen sınırlara uyulmasının gerektiğini tam olarak anlayamamaları yüzünden Allah'ın buyruğunu yerine getirememişlerdir.  Bu durumdan büyük pişmanlık duyan Adem ve eşi Yüce Allah'tan "af " edilmeleri dilekleri belirtilmektedir.

Dediler ki: “Ey Rabbimiz! Biz kendimize zulmettik. Eğer bizi bağışlamaz ve bize acımazsan mutlaka ziyan edenlerden oluruz.”  (39/23), (7/23)

Böylece Şeytan'ın alt etmeyi başardığı Adem ve Eşinin bu nedenle Şeytan ile birlikte "Cennet" ortamından "çıkarıldıkları" ve birbirlerine düşman olarak "yeryüzüne" inmelerinin emredildiği, orada belli bir süreye kadar yerleşme ve faydalanma bulunduğu, artık orada yaşayacakları, orada ölecekleri ve orada çıkarılacakları açıklanmaktadır.

Allah: “Birbirinize düşman olarak inin! Sizin için yeryüzünde bir süreye kadar yerleşme ve faydalanma vardır” buyurdu. (39/24), (7/24)

"Orada yaşayacaksınız, orada öleceksiniz ve orada çıkarılacaksınız" dedi. (39/25), (7/25)

Adem ve Havva'nın yaptıklarından ötürü uğradıkları şaşkınlık ve pişmanlık hali devam ederken, Allah Adem'e bazı ilhamlarda bulunmuş ve tövbeleri kabul eden ve merhametinin bol olduğunu hatırlatarak onların içtenlikle duydukları pişmanlıklarını ve tövbelerini kabul etmiştir.

Bu durum devam ederken Adem, Rabbinden bir takım ilhamlar aldı, Allah onun tevbesini kabul etti. Çünkü Allah tevbeleri kabul eden ve merhameti bol olandır. (87/37), (2/37)

Öte yandan Allah, "Cennet" olarak tanımladığı "özel" ortamlarda yaşamak üzere "İnsan" olarak yarattığı Adem ve Eşini aynı zamanda "Yeryüzünde" Kendisinin "Halifesi" olarak yarattığını bildirmektedir.  Bu ifade ile Şeytan'ın bu yaratılışa karşı itiraz etmesinin sonucunda bu ilk insanların kendilerine lütfedilen "Akıl" unsurunu işletmelerinde düşecekleri zafiyet yüzünden yapacakları "Hatadan" yararlanacağını Allah'ın "ilminin gereği olarak” bildiğine işaret edilmektedir. Bu nedenle Allah, Şeytan'ı "Cennet" ortamından çıkarırken, Şeytan'a karşı akıllarını kullanmakta başarılı olamayan Adem ve Eşini de bu ortamdan çıkararak onların soyundan gelecek olan "İnsan Neslinin" yeryüzü ortamında çoğalmalarını ve orada Allah'ın Halifesi" olarak "Kendi Adına" faaliyette bulunmaları için geçici bir süre yaşamalarını takdir ettiğini bildirmektedir.

Buna göre Allah yeryüzü ortamında yaşayacak olan bütün "İnsan" neslinden; "Akıllarını" kullanarak "Şeytan" ile (yani Şeytan'ın Allah'tan aldığı "izin" ile insanların Ruhlarına eklediği ve insanları Allah'ı tanımalarını ve Allah'a teslim olmalarını sağlayacak olan "doğru yoldan" ayıracak bütün duyguları içeren "Nefsleri" ile "mücadele" etmek ve sonuçta "İnsan Olmak" için "yeryüzü" ortamına "gönderildiklerini" anlamalarını beklediğini açıklamaktadır.

Bununla birlikte Yüce Allah "bir uyarı" olarak insanlara, "Ruhundan" yüklediğini (Ruhu), bu Evren ve Dünya ortamında "Halifesi" olarak "Allah" adına her türlü işleri "Düşünerek Yapması" için "Akıl" unsurunu vermiş olduğunu fakat "Kendisi" dışında hiçbir "Gücün" ve bu arada İnsanların hiçbir şeyi yoktan "Yaratamayacakları" hatırlatmaktadır.

Burada kastedilen "Yaratma" olayının Evren ve yeryüzündeki “madde” yapıları ile ilgili olduğu anlaşılmaktadır ve insanlara madde yapıları anlamında hiçbir şeyi "yoktan yaratmalarının" mümkün olmadığı anlatılmaktadır. Ancak "Sanat" olarak tanımlanan ve "İnsan Olmak" özelliğinin bir unsuru olarak "insani duyguların ifadesi" şeklinde ortaya çıkan resim, heykel, müzik, edebiyat, gösteri vb. gibi her türlü sanat eseri için "yaratma" ifadesi kullanılması, o sanat eserinin insanlar tarafından "yoktan ortaya çıkarılması" anlamında olması nedeniyle, Ayetlerde belirtilen maddelere ait "Yaratma" anlamında bulunmamaktadır. Buna göre "İnsanlar", bu ortamda "Allah'ın Halifesi" olarak her türlü işleri yaparken, bu ortamda bulunan bütün "varlıkların ve maddelerin" yapılarını değiştirecek, yani onları meydana getiren en küçük unsurlar olan Atom Altı Parçacıklarına "Yeni Şekiller" almalarını sağlayacak her türlü "Etkilerde" bulunabilecekler fakat hiçbir maddeyi veya canlı ya da cansız herhangi bir varlığı yoktan yaratamayacaklardır.

İnsanların yeryüzünde Allah'ın "Halifesi" olması ile ilgili ifadeden, Yüce Allah’ın Cennet ortamında yarattığı ilk insan olan Adem ve "ondan" yarattığı Eşi Havva ile yeryüzüne indirilmelerinden sonra bu ortamda ortaya çıkan “İnsanların”  bünyelerine (Ruh Yapılarına) gerek duyacakları tüm bilgileri "işlemek" ve değerlendirmek üzere ilgili Ayette “Bütün İsimler” olarak tanımlanan "Akıl Yeteneğini” yerleştirdiği, bu yetenek ile yaptıkları çalışmalarının sonucunda sağladığı tüm bilgileri derleyerek önceden bilemediği sonuçlara ulaşabilmelerine imkan verdiği anlaşılmaktadır. Buna göre bütün bu yeteneklerin kullanılması ile İnsanların bu ortamda yapacakları faaliyetin Allah'ın "Halifesi" olarak Allah adına yapıldığı düşünülebilir.

Bu yetenek, Melekler de bulunmamaktadır. Onlar sadece verilen işlemleri kusursuz olarak yapmakta, akıl yeteneği bulunmadığından karşılaştırma ve yeni bilgilere ulaşıp yeni sonuçlar elde etme ve bunlara bağlı olarak serbest düşünme ve davranma imkanına sahip değildirler. Nitekim, Adem sahip olduğu “Akıl Yeteneğinden” ve Allah'ın izni ile kendisine öğretilen “Yaratılış” ile ilgili bütün bilgilerden (bütün isimlerden) yararlanmak suretiyle, Melekler tarafından sorulan soruların cevaplarını vermiştir. Melekler bu mukayese, idrak, sonuca ulaşma, böylece bulduklarını da hafızasında saklayarak yeni durumlarda kullanma ve tüm bu faaliyeti sınırsız bir şekilde her tür sorun ve işlem için bağımsız olarak yeniden yapıp yeni sonuçlara ulaşma ve onlardan yeniden yararlanma olarak özetlenebilecek sonsuz bir döngü halinde süregelen “Akıl Kullanma” yeteneği ile Allah'ın yaratılış ilgili olarak öğrettiği her şeyi yani "bütün İsimleri" açıklaması karşısında, yaratmış olduğu “İnsana” hayranlık duyarak Allah'ı Övgü ile anmışlardır.

Bu duruma göre Arş'ın ve sonradan oluşturulacak olan bildiğimiz Evrenin her türlü oluşumu ve düzeni ile görevli olan ve buna göre yetenek verilen meleklere, özel olarak yarattığı "İnsana" verilen bu yetki ve yetenekleri hatırlatan Allah, yukarıda da belirtildiği gibi, onlardan bu yeni yapıya saygı göstermelerini ve onun yapacağı işlemlerde yardımcı olmak üzere onun iradesine teslim olmalarını (Secde Etmelerini) emretmiştir. Çünkü, Allah "İnsan" denen varlığı kendisine "Halife" olarak tasarlamış ve yaratmıştır. İnsanlara verilen bu bilgiler ve yetenekler yanında, "nefs" veya “benlik” olarak tanımlanan ve daima menfaati ve sorumsuzluğu ve rahatlığı özendiren duyguların, "İnsana" secde etmeyen Cinlerden olan Şeytan tarafından Allah'ın "İzni" ile İnsanların bünyelerine eklendiğini gören Melekler, kendileri hiçbir zaman ve hiçbir şekilde itaatsizlik etmezken insanların yeryüzünde fesat çıkarıp kan dökeceğini belirtmişler ve bunun nedenini anlamak istemişlerdir. Yüce Allah, bunun bilgisinin sadece kendinde olduğunu meleklere iletmiş ve insanlara verdiği "Akıl" unsurunu kullanarak Allah'a iman eden "Müminlerin" buna fırsat vermeyeceğini ifade etmiştir.

Yüce Yaratan, özel olarak tasarladığı Evren ortamı bünyesinde oluşturacağı "Yeryüzü" ortamında "Kendisi" adına faaliyette bulunmak ve "Kendisine" ait bazı uygulamaları yapmak üzere bir "Halife" yaratmaya karar verdiğini açıklamaktadır. Buna göre, daha sonra "Yeryüzünde" Allah'ın "Halifesi" olarak Allah'ın adına faaliyette bulunacak olan İnsanın ilk olarak Gerçek Ortamda "Yaratıldığı" anlaşılmaktadır. İlk "İnsan" olarak Adem'in ve ondan eşini (Havva) yaratıldıklarında üreme organlarının (Ayıp Yerlerinin) görünmediği veya "Bulunmadığı" ifadeleri de bu "İlk" yaratılışın Gerçek Ortamda gerçekleştiğini açıklamaktadır.

Allah sizi bir tek nefsten (Âdem'den) yarattı, sonra ondan da eşini yarattı. (59/6), (39/6)

Ağacın meyvesini tattıklarında ayıp yerleri kendilerine göründü ve cennet yapraklarından üzerlerini örtmeye başladılar. (39/22), (7/22)

Nihayet ondan yediler, bunun üzerine kendilerine ayıp yerleri göründü, üstlerini cennet yaprağı ile örtmeye çalıştılar. (45/121), (20/121)

Bu İlk Yaratılış aşamasında Yüce Allah insanı "Çamurdan" yaratacağını da ayrıca bildirmektedir.

Rabbin meleklere demişti ki: “Ben muhakkak çamurdan bir insan yaratacağım.” (38/71), (38/71)

Hani Rabbin meleklere demişti ki: "Ben kupkuru bir çamurdan, şekillenmiş kara balçıktan bir insan yaratacağım." (54/28), (15/28)

İnsanın yaratılması konusundaki Ayetlerde insan "Yapısının" topraktan (Çamurdan) nasıl oluşturulduğuna dair bilgi bulunmamaktadır. Bununla birlikte, İnsan ve Yaratılış ile ilgili Ayetlerdeki bilgilerden Gerçek Ortam olarak tanımlayabildiğimiz (Arş) bünyesinde oraya ait özel bir "Zaman" akışının bulunduğu anlaşılmaktadır.

Muhakkak ki, Rabbinin nezdinde bir gün sizin saymakta olduklarınızdan bin yıl gibidir. (103/47), (22/47)

Ayetlerden Gerçek Ortamda "Madde" olarak yorumlayabileceğimiz özel oluşumların da bulunduğu ifade edilmektedir. Ayetlerde geçen kupkuru bir çamurdan, ağacın meyvesi, Cennet yaprakları gibi "Madde" olarak düşünebileceğimiz şeyler ile diğer Ayetlerde çok sayıda bildirilen Ölüm sonrasında yaşanacak olayların geçeceği ortamlar, Kıyamet, Cennet ve Cehennem gibi yapıları buna örnek olarak sayabiliriz. Buna göre bizce nitelikleri asla bilinemeyecek olan "Arş" ortamındaki "Unsurların", Yüce "Yaratıcı" tarafından "Oraya" özel olarak "Yaratılmış" olan bir "Zaman" sürecinde ve Allah'ın "İradesi" ile ve takdir edildiği şekilde etkileşime girerek Yüce "Yaratıcı" tarafından takdir edilen "Yapıları" gerçekleştirildiğini söyleyebiliriz. Nitekim Yüce Yaratan “İnsanı” ilmi ile “en güzel şekilde” yarattığını bildirmektedir.

Biz insanı en güzel biçimde yarattık. (28/4), (95/4)

Bu durumda Dünya ortamındaki moleküler ve hücresel yapılaşmanın aslında Gerçek Ortamdaki yapılaşmanın bir "Benzeri" olduğu söylenebilir.

Öte yandan, ilgili bölümlerde etraflıca değinildiği gibi, "Yaratılış" konusundaki Ayetlerde Allah'ın iradesini yürütmekte olan güçlerden olan bir "Cinlerden" olan "Şeytan'ın" bu yaratılışa "İtiraz" etmesi üzerine, her şeyin "Yaratıcısı" olan Allah'ın insanların "Belli Bir Süre" yaşamaları ve "Şeytan" ile yüzleşerek onun etkisinden kurtulmaları için, Evreni ve onun bir parçası olarak da "Dünya" ortamını "Yarattığı" açıklanmaktadır. Buna göre, Dünya ortamında "İnsanın" bu ortamda yaşamasını sağlayacak olan bütün gelişmelerin, Allah'ın takdiri ile tasarladığı şekilde, yaklaşık 13,7 Milyar yıl önce başladığı bilimsel olarak açıklanan Evren ortamı bünyesinde yaklaşık 4,5 Milyar yılı bulan bir sürede çeşitli aşamalardan geçerek, insanın "İlk" yaratılmış olduğu "Gerçek Ortamdaki" yapıya "Benzer" şekilde gerçekleştirildiği görülmektedir. Bu durum Ayetlerde Evrenin altı aşamada yaratıldığına ve "Arş" ile "Uyumlu" hale (istivâ) getirildiğine işaret edilerek bildirilmektedir.

Gökleri, yeri ve ikisinin arasındakileri altı günde yaratan, sonra Arş'a istivâ eden (ona hükmeden) Rahman'dır, bunu bir bilene sor. (42/59), (25/59)

Evren ve Dünya ortamlarının Arş ile "istiva Edildiği bildirildiğine göre, Evrenin ve bünyesinde oluşturulan Dünya ortamının aslında "Arş" ortamı "Kapsamında" veya "Bünyesinde" bir "Parçası" veya "Uzantısı" olmak üzere ve Arş ortamındaki özelliklere "Benzer" özelliklerle oluşturulduğu ve Arş ortamından bağımsız ayrı bir ortam olmadığı anlaşılabilmektedir. Bu durumda Evrenin "Madde" yapısının Arş ortamının bir "Türevi" olması ve her an birbirleri ile "Bağlı" ve "İletişim Halinde" bulunmaları mümkün görülmektedir. Böylece insanların Gerçek Ortamda başlamış olan yaşamlarının "Çok Kısa Bir Bölümü", yaklaşık 4 Milyon yıllık bir süreçte bu ortamda ilk "Canlı Yaşamının" başlaması ile "Gerçek Ortamdaki" yapılara "Benzer" bir şekilde "İnsanın" yaşamasına uygun hale getirilen (Hazırlanan) bu Dünya ortamında geçirmesi gerçekleşmiş olmaktadır. Buna göre Allah'ın ilk önce Gerçek Ortamda (Arş) topraktan ve "Tek Bir nefsten" yaratılan Adem ve ondan yaratılan eşi, Yüce Allah'ın adına (Halifesi Olarak) faaliyette bulunmak, O'na ait bazı uygulamaları yapmak ve özellikle de "Aklını” kullanarak "Şeytan" ile mücadele ederek onun dürtülerine karşı koyup "Allah'ı" tanıması ve Allah'a teslim olması için "Bir Süreliğine" Dünya ortamına "İndirilmiş" olmakta ve buradaki süreleri tamamlandığında (Ölümleri Sonrasında) yeniden Gerçek Ortamdaki yaşamlarına geri dönmektedirler. Allah Ayetlerine bu durumu "Allah'a Döndürüleceksiniz" şeklinde bildirmektedir.

De ki: “Bütün şefaat Allah'ındır. Göklerin ve yerin hükümranlığı Allah'ındur. Sonra Allah'na döndürüleceksiniz.” (59/44), (39/44)

​

Görüldüğü gibi, Ayetlerin ifadelerinden insanların "Topraktan" yaratılmalarının aslında Gerçek Ortamdaki (Arş) ilk yaratılışı ile ilgili olduğuna işaret edilmektedir. Yüce Allah, Arş'ın ayrılmaz bir bölümü olarak "Yarattığı" Evren'in bünyesinde bulunan bu "Yeryüzü" ortamında yaşamaya başladıklarında, "Topraktan Yaratılmış" ilk insanlar olan Adem ve Eşinden artık beden yapılarında "Görünür" hale gelen üreme organlarının birleşmeleri ile salgılanan meninin aşıladığı yumurtadan (Alakadan) bu "Dünya" ortamı koşullarına "Uygun" olarak yeni "İnsanları" yarattığını bildirmektedir. Yüce Allah "insanların" bu "Ortamda" "güçsüz" bir şekilde bebek olarak ortaya çıkarıldıklarını, sonra güçsüzlüğün ardından kuvvet verildiğini ve onları güçlü kuvvetli bir çağa eriştirildiklerini ve sonra da ihtiyarlık verilerek ve belli bir vakte (Ölüm Anına) ulaşmaları için "Yaşatıldıklarını" ancak bazı insanların ihtiyarlamadan "Öldüklerini" açıklamakta ve "dilediğini" yarattığını ve her şeyin "Yaratanı" olarak her şeyi en doğru şekilde (hakkıyla) bildiğini ve insanların hayal bile edemeyecekleri "üstün kudret" sahibi olduğunu "ihtar ederek" hatırlatmaktadır.

Sizi güçsüz yaratan, sonra güçsüzlüğün ardından kuvvet veren ve sonra kuvvetin ardından güçsüzlük ve ihtiyarlık veren, Allah'tır. O, dilediğini yaratır. O, hakkıyla bilendir, üstün kudret sahibidir. (84/54), (30/54)

Yüce Allah ütün "İnsanlardan" bunlar üzerinde "Akıllarını" kullanarak "Düşünmelerini", anlamaya çalışmalarını ve "Varlığını" ve "Yaratıcılığını" kabul edip Allah'a "Teslim Olmalarını" beklemektedir.

Bütün bu açıklamalardan İnsanların ilk olarak yaratılmasının daha evren ve dünya henüz yaratılmamış iken ve sadece meleklerin ve cinlerin bulunduğu "ARŞ" bünyesinde gerçekleşmiş olduğu anlaşılmaktadır. Zira Yüce Yaratan "İnsanı" yaratacağını önce, Arş'ın ve Arş bünyesindeki tüm ortamlarda "her şeyin" yaratılmasında, düzeninde ve yürütülmesinde görevli olan "Meleklere" ve aynı zamanda Cinlere ve cinlerden olan Şeytan'a bildirdiğini açıklamaktadır. Ayetlerdeki ifadelerle ayrıca, Şeytan'ın “secde” etmediği ve Allah’a karşı gelmeleri için etkilediği yaratılan ilk insanlar olan Adem ve Havva’nın "yeryüzüne" indirildiğine, böylece Adem ve eşi Havva'dan "çoğalacak" olan “İnsanların” artık yeryüzünde “bir süre” yaşayacaklarına işaret edilmektedir.

Burada her bir insanın bu Evren ve Dünya (yeryüzünde) "bir süre" bulunmaları ile ilgili “çok önemli” bir diğer “hususa” da işaret edilmektedir. Buna göre Yüce Allah, "İlk İnsanlar" olan Adem ve Eşinin yeryüzüne “indirilmeleri” sırasında, Evren'in son bulacağı zamana kadar yeryüzünde çoğalarak bir süre bulunmalarını takdir ettiği bütün İnsanların her birisi için "Kendi Ruhundan" olarak "Ruhlarını" yarattığını, bu Ruhları “Kendi Huzurunda" topladığını, (Bu toplantı "Elest Toplantısı" olarak anılmaktadır.) Kıyamet zamanında “yeniden yaratılıp” Allah’a geri döndüklerinde biz bundan habersizdik dememeleri için onlara "Ben sizin Rabbiniz değil miyim?" diye sorduğunu ve onların da "Evet" diyerek cevap verdiklerini açıklamaktadır. Böylece Evren'in son bulacağı zamana kadar yeryüzünde yaşayacak olan “Bütün İnsanların", Allah'ın bütün insanların "Rabbi" olduğunu (Tek Tanrısı/İlahı) kabul ettikleri, her birinin ve diğer bütün insanların “Ruhlarının” bunu kabul ettikleri ve her birinin diğer bütün insanların “Ruhlarının” bunu kabul ettiklerine şahit oldukları Kur'an Ayetinde bildirilmektedir.

Bu açıklamalara göre yeryüzüne (bu ortama) gönderilen (indirilen) ve gönderilecek olan bütün insanların "Ruhlarında" esasen Allah'ın her şeyin "Tek Yaratanı" olduğunu "kabul ettikleri" bildirilmektedir. Bu nedenle bu ortamdaki yaşamlarında Allah'a inanmadıklarını söyleyen ve ilettiklerini inkâr eden insanların "Ruhlarında" da esasen bu "kabulü" yaptıklarını ve diğer bütün insanların buna "şahit" olduklarını düşünmeleri ve içinde bulundukları inkâr ve isyanı ona göre değerlendirmeleri ve bu anlayışa ulaşmaları halinde, Allah'ın Ayetlerinde belirttiği gibi, onları doğru yola yönlendireceğini de dikkate almaları önerilmekte ve öğüt verilmektedir.

Burada her bir "İnsana" ait olan "Ruhlarının", yeryüzünün hangi "zamanında", hangi "yerinde" ve "hangi annenin rahminde" dört aylık "cenin" halinde iken "üfleneceği", tamamen Allah'ın takdiri ile gerçekleştiğini kabul etmek gerekmektedir. Bu durumda "İnsanın Kaderi" olarak sadece bu "İlahi olgunun” düşünülmesi ve bunun dışında insanların yeryüzündeki iş ve faaliyetinin artık "Akıllarını" kullanarak yaptıkları ile ilgili bulunduğunun unutulmaması gerekmektedir.

Buna göre Allah'ın Adem ve Havva'nın yeryüzüne "indirilmesi" ile artık yeryüzünde yaşamaları uygun görülen her bir "İnsana" ait olan "Ruhlarını", anne rahminde yaklaşık dört aylık iken "üflenmek" üzere "Kendi Ruhundan" ve sevgi, merhamet, şefkat, sabır, affetme, esirgeme, acıma, vicdan, tahammül, ahlak, utanma, sorumluluk, merak gibi "güzel" duyguları yerleştirerek "Elest" toplantısında yarattığı anlaşılmaktadır.

Öte yandan Yüce Yaratan yukarıda belirtildiği gibi, "İnsanın" yaratılmasına karşı çıkan Şeytan'a Allah'ı ve Allah'ın bütün insanlara bildirdiği gerçeklere inanıp iman edenler ile bundan şüphe edip inkâr edenlerin ayırt edilmesi için, Şeytan'ın "İnsanları" doğru yoldan ayıracak olan bencillik, haset, kin, zulüm, nefret, kıskançlık, açgözlülük, haksızlık, taşkınlık, çekememezlik, küstahlık, hor görme, ihanet, intikam, azgınlık, yalancılık, oburluk, ahlaksızlık, şehvet, öfke, hırs, tembellik vb. gibi duyguların İnsanların bünyelerinde “Nefs” olarak yer almasına "izini" verdiğini belirtmektedir. Şeytan, bu duygular içerisinde önemli bir yeri olan "Merak" konusunu kendi “dürtüleri” ile işleyerek insanlar üzerinde etkili olabilmektedir.

Yüce Allah, Adem ve eşinin, Şeytan onların ayaklarını kaydırıp haddi tecavüz ettirmesi nedeniyle, onların aklını çelen Şeytan ile düşman olarak yeryüzüne indirilmelerini emrettiğini açıklamakta ve insanlar için yeryüzünde hazırlanan barınacaklarda belli bir zamana kadar ve bir kısımları diğerine düşman olarak yaşamak üzere (Birbirleri ile çekişme duyguları yüklenerek) yaşamalarını uygun gördüğünü bildirmektedir.

Böylece Cennetten inen "Ruhlarına" kavuşan insanlardan Allah'ın gösterdiği doğru yolu (hidayet) aklı ile bulup kurtuluşları için dua edenler için herhangi bir "korku" olmadığı ve onların "üzüntü" çekmeyecekleri, ancak Allah'ı ve gösterdiği yolu gösteren Ayetlerini "aklı" olmasına ve akıl kullanmasına rağmen, Şeytan’ın dürtülerine uyarak inkâr edenlerin ise ölümleri sonrasında Cehennem adlı ortamda ve eziyet görerek geçirecekleri bildirilmektedir. Nitekim Ayetinde Cinleri ve serbestçe karar vermelerini sağlayan "Akıl" unsurunu lütfettiği insanları kendisine "kulluk" etmeleri, yani bu yetkilerini ve akıllarını kullanarak alacakları kararlar ile Allah'ı algılayıp tanıması ve Allah'a tabi ve teslim olmaları için yarattığını bildirmektedir.

Ben cinleri ve insanları, ancak bana kulluk etsinler diye yarattım. (67/56), (51/56)

Buna göre insanlardan, Allah'ı tanıyıp Allah'a teslim olmalarının (kulluk etmelerinin) gerekli olduğunu bu "akıl yeteneği" ile bulmaları istenmektedir.

Bu açıklamalar çerçevesinde İnsanın Yaratılışı çerçevesinde, Adem ve Eşinin Cennet ortamından çıkarılmasına kadar olan süreci açıklayan Ayetlerde belirtilen olaylar aşağıdaki gibi özetlenebilir.

• İnsanın yaratılışından önce Yüce Yaratan Evren Ortamından önce "Levhi Mahfuz" olarak geçen ve Yüce Yaratan'ın "Kendi İradesini" ifade eden bir "Özel Yapıda" yer alan bilgileri kullanıp işleyerek Arş bünyesindeki diğer "Ortamların" var edilmesini (Yaratılmasını) ve sürdürülmesini sağlamak üzere, "Melekleri" ve "Cinleri" yaratmıştır.

• Buna göre Allah'ın "niteliklerinden" taşıyan ve esasen Allah tarafından "takdir edilen" yaratılışların gerçekleştirilmesi için görevlendirilen Melekler, Cinler ve Cinlerden olan ve Şeytan olarak tanımlanan “Enerji” esaslı "Güçler", Allah'ın yaratmış olduğu bütün ortamlarda (Alemler) her an her yerde bulunmakta ve üstlendikleri görevleri eksiksiz ve Allah'ın takdirine göre yürütmektedirler.

• Yüce Allah "İnsanı" yaratmayı "takdir ettiğinde", öncelikle “Kendi Ruhundan” olan ve "bütün insanların asıl yapısı" veya başka bir deyişle "insan soyunun ortak kökeni" olarak "İnsan Ruhunu” İnsanın "İlk Unsuru" olarak yaratmıştır.

• Allah "Kendisinden" olarak, "ilk" insandan Evren'in sona ereceği zamana kadar yaşayacak olan son insana kadar bütün "İnsanlarda" bulunmak üzere ve insan ölünce de varlığını "sonsuza kadar" devam ettirecek olan “İnsan Ruhuna” Sevgi, Merhamet, Şefkat, Haz, Sabır, Affetme, Esirgeme, Acıma, Tahammül, Ahlak, Utanma, merak gibi Allah'a ait "özel" hisleri (duyguları) Kendisinden bir “esinti” olarak (Üfleyerek) indirmiştir.  

• *Daha sonra, (Bu süre, dünya zamanı olarak bilinmemektedir.) "Su üzerindeki" Arş'ta bulunan bir ortamda, “Allah'ın Ruhunun" bir "esintisi olarak "üflenmiş" olan "Ruhu" yüklenmiş olan bir "özel" yapıya "insan şekli" vererek "İlk İnsanı" Gerçek Ortam "toprağından" ve "ot bitirir gibi" ortaya çıkarmıştır. Bu insan için kullanılan "Adem" kelimesi burada "İnsanı" temsil etmektedir. Buna göre insanların ilk yaratıldıkları "Arş" ortamında bizim bildiğimize benzer bir Toprak, Su, Çamur yapısının bulunduğu ve şu anda "kullanmakta" olduğumuz beden yapısının (moleküler yapı) Arş ortamında topraktan yaratılan ilk insanların yaratıldıkları ortama "özel" olan beden yapıları ile "aynı" olmamakla birlikte genel anlamda "benzer" olduğu anlaşılmaktadır.

• Allah, yaratmış olduğu bu "İnsanın" aynı zamanda "Kendisinin Halifesi" olduğunu ve ona “Yaratılış” bilgilerini (Bütün İsimleri) öğrettiğini "Meleklere" ve meleklerden olan "Şeytana" bildirerek tüm meleklerin İnsana boyun eğmelerini ve ona tabi olmalarını istemiş, tüm melekler derhal insana boyun eğerken (Secde ederken), şeytan insanı küçük görerek Allah'ın bu isteğine karşı gelmiştir.

• Sonra da, (Bu süre dünya zamanı olarak bilinmemektedir.) bu defa insanın (Adem) bir benzeri (eşi) olarak ikinci bir insanı (Havva) birbirleri ile ilgilenmeleri ve birlikte huzur bulmaları için aynı şekilde "Allah'ın Ruhunun" bir "esintisi” olan "Ruhu" yüklenmiş ve "bütün isimler" öğretilmiş olarak yaratmıştır. 

• Allah, yaratmış olduğu bu "insanlara" yani Adem ve Havva'ya taşıdıkları "Ruhlarına" öğrendikleri "Bütün İsimleri" anlamaları ve "Kendisinin Halifesi" olarak "Kullanmaları" için "Akıl Yeteneğini" eklemiştir.

• Allah, Dünya zamanı olarak bilemediğimiz bir süre sonra, her ikisini "Cennet" ortamına göndermiş ve onlara oraya yerleşmelerini ve sunulan "nimetlerden" faydalanmalarını bildirmiştir. Fakat onlara orada "çoğalacakları" bildirilmemiştir. Yani Cennet ortamındaki yaşamlarında onların çocuk yapmaları gibi bir durumun olmadığı anlaşılmaktadır. Bu yüzden o sırada, Adem ve Havva'nın beden yapılarında bildiğimiz anlamda cinsel organları (Ayıp Yerleri) bulunmamaktadır.

• Allah'ın "Halifesi" olarak yarattığı Adem ve Havva'nın bulundukları (Yaratıldıkları) yerden Cennet ortamına nasıl geçtikleri bilinmemektedir. Muhtemelen, bulundukları yer ile Cennet ortamı aynı özelliklere sahiptir. O ortamdaki ‘Mesafe' kavramı konusunda bir bilgimiz yoktur. Bu uzaklık (Mesafe) nasıl aşılmıştır tam olarak bilinmemektedir.

• Cennet olarak adlandırılan bu ortam, Arş bünyesinde bulunmaktadır ve insandan önce yaratılmış olan Melekler ve Cinler (Şeytan dahil) Arş ortamında olduğu gibi Cennet ortamında da bulunmaktadırlar ve Allah'ın onlara verdiği görevleri yapmaktadırlar.

• Şeytan boyun eğmediği Adem ve Havva'yı bu Cennet ortamında rahat bırakmamış ve Cennet'te yaşamakta olan Adem ve Havva'yı etkisi altına almak için çeşitli yollar denemiştir.

• Allah yarattığı Adem ve Havva'nın "Ruhlarına" yüklediği “akıl yeteneği" ile bu etkileri bertaraf etme yeteneğini vermiş olmasına rağmen Şeytan Adem ve Havva'nın "Akıl" kullanmalarındaki zafiyeti keşfedip ondan yararlanarak onları kendisine göre yönlendirmiştir.

• Adem ve Havva, sonuçta "Akıllarını" kullanamadıkları için Şeytanın etkisinde kalarak Şeytan'a yenilip kendilerine verilen buyruğa karşı gelmişler ve bu yüzden "Ruhlarında" ve beden yapılarında oluşan değişiklikler sonucunda "cinsel" farklılıkları (Ayıp Yerleri) ortaya çıkmıştır.

• Bu olay nedeniyle "Ayıp Yerlerinin" görünmesi üzerine "cinsel" farklılıklarını ortaya çıkaran bu durumlarını fark eden Adem ve Havva, "Ruhlarında" bulunan "Utanç ve Pişmanlık" duyguları ile Allah'tan "Af Edilmelerini" dilemişlerdir.

• Onları affeden Allah, bu olay sonrasında Adem ve Havva'yı Cennet ortamından çıkarmıştır.

• Cennet ortamından çıkarılan Adem ve Havva'nın Allah'ın "İnsanlar" için hazırladığı Evren ve Dünya (yeryüzü) ortamına indirildikleri ve burada bir süre bulunacakları belirtilmekte ve Evren ortamının sona ereceği zamana kadar yaşayacak olan bütün "Akıllı" insanlara ait olan "Ruhlarını" yaratarak "huzuruna" getirdiği (Elest Toplantısı), bu toplantıda onlara "Ben Rabbiniz Değil miyim?" sorusunu yönelttiği ve onların da Hz.Muhammed'in ruhunun önderliğinde hep birlikte "Beli" yani “evet” diyerek bunu kabul ve tasdik ettikleri bildirilmektedir. Buna göre bu Dünya ortamında "Kıyamete" kadar yaşayacak olan bütün "insanların" ait "Ruhlarında" Allah'ın "Tek Yaratıcı" ve "Tek Tanrı" olduğunun kabulü, Allah’a verdikleri bir "söz" olarak bulunmaktadır.