Musa Kavmi

                                                                                                                                                  KONU BAŞLIKLARI

Yüce Allah, Firavun'un hükmü altında ezilmekte olan İsrailoğulları toplumunu Denizden geçirerek "Kurtardığını" ve içini bereketle doldurduğu "Yerin" doğu taraflarına ve batı taraflarına mirasçı kıldığını, böylece sabırlarına karşılık onlara verdiği güzel sözün yerine geldiğini; Firavun ve toplumunun yapmakta olduklarını ve yetiştirdikleri bahçelerini ortadan kaldırdığını açıklamaktadır. Ancak, İsrailoğullarının ulaştığı bu bereketli kılınan terde kendilerine mahsus birtakım putlara tapan bir kavme rastladıkları.ve Musa'dan onların tanrıları olduğu gibi, kendileri için de bir tanrı yapmasını istedikleri, bunun üzerine Musa'nın onlara gerçekten "Cahil" bir toplum olduklarını, özendikleri toplumun inandıklarının (Din) yıkılmış ve yapmakta olduklarının da artık geçersiz (Bâtıl) olduğunu söylediği anlatılmaktadır. Musa'nın toplumuna ayrıca, Allah onları "Alemlere Üstün Kılmışken" onlar için Allah'tan başka bir tanrı aramasının bir manasının bulunmadığını, daha önce kendilerine işkencelerin en kötüsünü yapan Firavun'un hükmü altında iken çektiklerini ve onları bu durumlardan kurtardığını hatırlatarak, bunun onlar için bir "imtihan" olduğunu ve Allah inancından ayrılmamaları gerektiğini ihtar ettiği bildirilmektedir.

 

Hor görülüp ezilmekte olan o kavmi de içini bereketle doldurduğumuz yerin doğu taraflarına ve batı taraflarına mirasçı kıldık. Sabırlarına karşılık Rabbinin İsrailoğullarına verdiği güzel söz yerine geldi. Firavun ve kavminin yapmakta olduklarını ve yetiştirdikleri bahçeleri helâk ettik. (39/137), (7/137)

İsrailoğullarını denizden geçirdik, orada kendilerine mahsus birtakım putlara tapan bir kavme rastladılar. Bunun üzerine: “Ey Musa! Onların tanrıları olduğu gibi, sen de bizim için bir tanrı yap!” dediler. Musa: “Gerçekten siz cahil bir toplumsunuz” dedi. (39/138), (7/138)

“Şüphesiz bunların içinde bulundukları yıkılmıştır, yapmakta oldukları da bâtıldır.”  (39/139), (7/139)

Musa dedi ki: “Allah sizi âlemlere üstün kılmışken ben size Allah'tan başka bir tanrı mı arayayım?”  (39/140), (7/140)

“Hatırlayın ki, size işkencenin en kötüsünü yapan Firavun'un adamlarından sizi kurtardık. Onlar oğullarınızı öldürüyorlar, kadınlarınızı sağ bırakıyorlardı. İşte bunda size Rabbiniz tarafından büyük bir imtihan vardır.” (39/141), (7/141)

 

Musa'nın, İsrailoğulları toplumunun "Doğru Yola" ulaştırılması için Allah'ın kendisine verdiği uyarıcılık görevini yerine getirirken onların Allah tarafından "Alemlere üstün kılındıklarını" da iletmiş olması önemli bir ayrıntıya işaret etmektedir. Burada bir toplumun Alemlere Üstün kılınması ifadesi ile, o toplumun "Yaratılış" ve "Yüce Yaratıcı" ile ilgili olarak kendilerine iletilen "Gerçekleri" anlayıp O'na teslim olmaları nedeniyle diğer toplumlara göre kazandıkları "Üstünlüğe" işaret edildiği anlaşılmaktadır. Zira Allah insanların birbirlerinden farklı olduklarını, kiminin kimisinden "Üstün" kıldığını ancak bu üstünlüğün ancak "Ahiret" ortamındaki itibar zenginliği ile sağlanabileceğini bildirmektedir. Yoksa o toplumun belli bir etnik yapıya sahip olmasının, zenginlik veya servet sahibi olmasının veya başka nitelikleri ile diğer insanlar üzerinde "Üstünlük" elde etmesi mümkün bulunmamaktadır.

 

Baksana, biz insanların kimini kiminden nasıl üstün kılmışızdır! Elbette ki ahiret, derece ve üstünlük farkları bakımından daha büyüktür. (50/21), (17/21)

 

Bu yaşananlar bugün yaşayan ve bundan sonra Kıyamete kadar yaşanacak zamanda yaşayacak olan tüm insanlar için bir ders olmak üzere Kur'an Ayeti olarak hatırlatılmaktadır. Özellikle Allah konusunda belli bir idrak düzeyine ulaşmış olanların "Alemlere Üstün Kılındıklarını" anlamaları ve bu düzeyden geriye gitmelerinin bu ortamda verdikleri imtihan açısından kendilerini başarısızlığa götüreceğini dikkate almaları gerekmektedir.

 

Adem ile başlayan ve sonraki tüm "Akıllı İnsanlar" tarafından anlaşılması ve idrak edilmesi beklenen "Tek Yaratıcı Güç" kavramı, bazı dönemlerde insanların "Görülmeyene inanmama" olarak tanımlanabilecek mantıksal anlayışlarının ön plana çıkması nedeniyle önemini yitirmiştir. Aslında insanların bu düşünceleri, yapısındaki büyüklenme, kibir ve bencillik unsurlarının "Akıl" yürütme yeteneğinin kullanılmasını önleyecek kadar etkili olmasından kaynaklanmaktadır

 

Bu anlayışın baskın olduğu geçmiş dönemlerde insanlar çeşitli "Görsel" varlıkları, bazı insanları, doğa olaylarının veya kendileri tarafından imal edilen şekil ve heykelleri kutsallaştırmışlar ve onları "Tanrı" olarak nitelendirip taşıdıkları “Manevi Bağlantı Gereksinmelerini" bu şekilde karşılamaya çalışmışlardır.

 

İnsanların bu şekilde "Tek Yaratıcı Güç" kavramını kaybettikleri dönemlerde Allah, seçtiği bazı "Akıllı İnsanları" onlara "Uyarıcı" olarak görevlendirerek tekrar "Doğru Yola" ulaşabilmeleri için onlara bilgi aktardığı görülmektedir. Bu bilgi aktarımları sırasında o zamandaki insanların genel bilgi birikimi ve düzeyi nedeniyle uyarıcıların "Peygamberler" bazı olağanüstü "Görsellikler" sergilemelerini sağladığı çeşitli Ayetlerde açıklanmaktadır. Ancak yine de insanlar bu "İçsel Karşı Gelme" güdülerine yenilerek Allah'ı tartışmalı hale getirmişlerdir.

 

Bu Ayetlerde Musa'nın kavmini selamete ulaştırmasından sonra kendisinden bir "Tanrı" yapmasını istemeleri de aynı anlayışın İsrailoğulları toplumunda hemen ortaya çıktığı ve Musa'nın buna karşı toplumunu azarlayacak şekilde yeniden uyardığı anlatılmaktadır.

 

Musa, Allah'ın izni ile Firavun'un zulmünden kurtardığı kavminin hemen bir "Tanrı" arayışına girmesinden duyduğu üzüntü ile Allah'tan yine yardım istediği ve kendisine "ibadet ederek" durumu üzerinde düşünmesi için otuz gece vade verildiği, sonradan on gece eklenerek kırk gecelik bir süre tanındığı, böylece Yüce Allah'ın Musa'yı toplumundan ayrı bir mekana alarak kırk gece kalbine ve iradesine toplumuna aktaracaklarını "Vahiy ettiği", Musa'nın bu süreçte toplumunun (İsrailoğulları) yönetimini kardeşi olan Peygamber Harun'a bıraktığı belirtilmektedir..

 

Musa'ya otuz gece vade verdik ve ona on gece daha ilâve ettik; böylece Rabbinin tayin ettiği vakit kırk geceyi buldu. Musa, kardeşi Harun'a dedi ki: “Kavmimin içinde benim yerime geç, onları ıslah et, bozguncuların yoluna uyma.” (39/142), (7/142)

Musa tayin ettiğimiz vakitte gelip de Rabbi onunla konuşunca "Rabbim! Bana göster; seni göreyim!" dedi. "Sen beni asla göremezsin. Fakat şu dağa bak, eğer o yerinde durabilirse sen de beni göreceksin!" buyurdu. Rabbi o dağa tecelli edince onu paramparça etti, Musa da baygın düştü, ayılınca dedi ki: "Seni noksan sıfatlardan tenzih ederim, sana tövbe ettim. Ben inananların ilkiyim" (39/143), (7/143)

“Ey Musa!” dedi, “Ben risaletelerimle ve sözlerimle seni insanların başına seçtim. Sana verdiğimi al ve şükredenlerden ol.”  (39/144), (7/144)

Nasihat ve her şeyin açıklamasına dair ne varsa hepsini Musa için levhalarda yazdık, “Bunları kuvvetle tut, kavmine de onun en güzelini almalarını emret. Yakında size, yoldan çıkmışların yurdunu göstereceğim.” (39/145), (7/145)

Yeryüzünde haksız yere böbürlenenleri ayetlerimden uzaklaştıracağım. Onlar bütün mucizeleri görseler de iman etmezler. Doğru yolu görseler onu yol edinmezler. Fakat azgınlık yolunu görürlerse, hemen ona saparlar. Bu durum, onların ayetlerimizi yalanlamalarından ve onlardan gafil olmalarından ileri gelmektedir. (39/146), (7/146)

Halbuki ayetlerimizi ve ahirete kavuşmayı yalanlayanların amelleri boşa çıkmıştır. Onlar, yapmakta oldukları amellerden başka bir şey için mi cezalandırılırlar!  (39/147), (7/147)

Musa'nın arkasından kavmi, ziynet takımlarından, böğürebilen bir buzağı heykelini edindiler. Görmediler mi ki o, onlarla ne konuşuyor ne de onlara yol gösteriyor? Onu benimsediler ve zalimler oldular.  (39/148), (7/148)

Pişman olup da kendilerinin gerçekten sapmış olduklarını görünce dediler ki: “Eğer Rabbimiz bize acımaz ve bizi bağışlamazsa mutlaka ziyana uğrayanlardan olacağız!” (39/149), (7/149)

Musa, kızgın ve üzgün bir halde kavmine dönünce: "Benden sonra arkamdan ne kötü işler yapmışsınız! Rabbinizin emrini acele mi ettiniz?" dedi. Tevrat levhalarını yere attı ve kardeşinin başını tutup kendine doğru çekmeye başladı.

"Anam oğlu! Bu kavim beni cidden zayıf gördüler ve nerede ise beni öldüreceklerdi. Sen de düşmanları bana güldürme ve beni bu zalim kavimle beraber tutma!" dedi. (39/150), (7/150)

“Ey Rabbim, beni ve kardeşimi bağışla, bizi rahmetine kabul et. Zira sen merhametlilerin en merhametlisisin!” dedi. (39/151), (7/151)

Buzağıyı edinenler var ya, işte onlara mutlaka Rablerinden bir gazap ve dünya hayatında bir alçaklık erişecektir. Biz iftiracıları böyle cezalandırırız. (39/152), (7/152)

Kötülükler yaptıktan sonra ardından tövbe edip de iman edenlere gelince, şüphesiz ki o tövbe ve imandan sonra, Rabbin elbette bağışlayan ve esirgeyendir.  (39/153), (7/153)

Musa'nın öfkesi dinince levhaları aldı, onlardaki yazıda Rablerinden korkanlar için hidayet ve rahmet vardı. (39/154), (7/154)

Musa tayin ettiğimiz vakitte kavminden yetmiş adam seçti. Onları o müthiş deprem yakalayınca Musa dedi ki: "Ey Rabbim! Dileseydin onları da beni de daha önce helâk ederdin. İçimizden birtakım beyinsizlerin işlediği yüzünden hepimizi helâk edecek misin? Bu iş, senin imtihanından başka bir şey değildir. Onunla dilediğini saptırırsın, dilediğini de doğru yola iletirsin. Sen bizim sahibimizsin, bizi bağışla ve bize acı! Sen bağışlayanların en iyisisin!”  (39/155), (7/155)

“Bize, bu dünyada da iyilik yaz ahirette de. Şüphesiz biz sana döndük." Allah buyurdu ki: “Kimi dilersem onu azabıma uğratırım; rahmetim ise her şeyi kuşatır. Onu, sakınanlara, zekâtı verenlere ve ayetlerimize inananlara yazacağım.” (39/156), (7/156)

“Seni acele ile kavminden ayrılmaya sevk eden nedir, ey Musa!” (45/83), (20/83)

Musa: “İşte, dedi, onlar da benim peşimdeler. Ben, memnun olasın diye sana acele ile geldim Rabbim.” (45/84), (20/84)

Allah buyurdu: “Senden sonra biz, kavmini imtihan ettik ve Sâmirî onları yoldan çıkardı. (45/85), (20/85)

Bunun üzerine Musa, öfkeli ve üzüntülü olarak kavmine döndü, “Ey kavmim!” dedi, “Rabbiniz size güzel bir vaatte bulunmamış mıydı? Şu halde size zaman mı çok uzun geldi, yoksa üstünüze Rabbinizin gazabının inmesini mi istediniz ki, bana olan vadinizden döndünüz?” (45/86), (20/86)

Dediler ki: “Biz sana olan vaadimizden, kendi kudret ve irademizle dönmedik. Fakat biz, o kavmin zinet eşyasından birtakım ağırlıklar yüklenmiş, sonra da onları atmıştık; aynı şekilde Sâmirî de atmıştı.” (45/87), (20/87)

Bu adam, onlar için, böğürebilen bir buzağı heykeli icat etti, bunun üzerine:” İşte,” dediler, “Bu, sizin de Musa'nın da tanrısıdır. Fakat onu unuttu.” (45/88), (20/88)

O şeyin, kendilerine hiçbir sözle mukabele edemeyeceğini, kendilerine ne bir zarar ne de bir fayda vermek gücünde olmadığını görmezler mi? (45/89), (20/89)

Hakikaten Harun, onlara daha önce: “Ey kavmim!” demişti, “Siz bunun yüzünden sadece fitneye uğradınız. Sizin Rabbiniz şüphesiz çok merhametli olan Allah'tır. Şu halde bana uyunuz ve emrime itaat ediniz.” (45/90), (20/90)

Onlar: “Biz,” dediler, “Musa aramıza dönünceye kadar buna tapmaktan asla vazgeçmeyeceğiz!” (45/91), (20/91)

“Ey Harun! dedi, sana ne engel oldu da bunların dalâlete düştüklerini gördüğün vakit peşimden gelmedin?" (45/92), (20/92)

"Emrime âsi mi oldun?” (45/93), (20/93)

“Ey annemin oğlu!” dedi, “Saçımı sakalımı, yolma! Ben, senin: "İsrailoğullarının arasına ayrılık düşürdün; sözümü tutmadın!" demenden korktum.” (45/94), (20/94)

Musa: “Ya senin zorun nedir, ey Sâmirî?” dedi. (45/95), (20/95)

O da: “Ben, onların görmediklerini gördüm. Zira, o elçinin izinden bir avuç alıp onu attım. Bunu böyle nefsim bana hoş gösterdi,” dedi. (45/96), (20/96)

Musa: “Defol!” dedi, “Artık hayatın boyunca sen: "Bana dokunmayın!" diyeceksin. Ayrıca senin için, kurtulamayacağın bir ceza günü var. Tapmakta olduğun tanrına da bak! Yemin ederim, biz onu yakacağız; sonra da onu parça parça edip denize savuracağız!” (45/97), (20/97)

“Sizin ilâhınız, yalnızca, kendisinden başka ilâh olmayan Allah'tır. Allah'ın ilmi her şeyi kuşatmıştır.” (45/98), (20/98)

İşte böylece geçmiştekilerin haberlerinden bir kısmını sana anlatıyoruz, şüphesiz ki, tarafımızdan sana bir zikir verdik. (45/99), (20/99)

 

Ayetlerde Allah tarafından Musa'nın toplumundan ayrı bir mekana alınarak kırk gece kalbine ve iradesine toplumuna aktaracaklarını "Vahiy ettiği";  Musa'nın bu süreçte toplumunun (İsrailoğulları) yönetimini kardeşi olan Peygamber Harun'a bıraktığı; Samiri isimli bir kişinin böğürebilen bir boğa mücevheri yaptığı ve bunun "Musa'nın tanrısı olduğunu fakat onun bunu unuttuğunu" bildirerek toplumu "Kandırdığı" ve İsrailoğulları'nın nefslerindeki diğer dürtülerin ve "Samiri" isimli bu kişinin etkisi ile buzağıyı tanrı olarak edindikleri anlatılmaktadır.

 

Bu kişinin Musa ile yaşıt olduğu, bazı yeteneklerinin bulunduğu anlaşılmaktadır. Halen bu kişiye bağlılığını sürdürmekte olan Yahudilerle benzer inanç ve ibadetlere sahip olan, ancak ayrı bir grup olarak varlığını sürdüren dinî-etnik topluluk bulunmaktadır. Bu topluluk Samir’iler olarak tanınmaktadır.

https://www.timeturk.com/gerizim-dagi-nin-gizemli-halki-samiriler/haber-729340

 

Allah'ın Vahiy sırsında Musa'nın kavmini imtihan ettiğini ve "Kendilerine hiçbir sözle mukabele edemeyeceğini ve kendilerine ne bir zarar ne de bir fayda vermek gücünde olmadığını" idrak edemedikleri için Samiri'nin yapmış olduğu "O şey" ile onları yoldan çıkardığını Musa'ya bildirdiği; öfkeli ve üzüntülü olarak dönen Musa'nın da kavmine sitemlerde bulunduğu ve olanlardan toplumun yönetiminde yeterli olamaması yüzünden kardeşi Harun'u sorumlu tuttuğu anlaşılmaktadır.

 

Musa toplumu yanlış yöne sevk eden Samiri'ye ne yaptığını sorduğunda Samiri'nin toplumun anlamadığını anladığını yani, Musa'nın söylediklerinin bazılarının yanlış olduğunu fark ettiğini şeklinde cevap verdiği anlatılmaktadır. Buna göre Samiri'nin görünmeyen Tanrı ya da Allah fikrine karşı çıktığı ve halkın "görünen, elle dokunulabilen somut" bir tanrıya inanması gerektiğini düşündüğü varsayılabilir.

www.kuran.gen.tr/?x=s_main&y=s_middle&kid=31&sid=20

 

Musa Samiri'nin bu cevabı üzerine “Artık hayatın boyunca sen: "Bana dokunmayın!" diyeceksin. Ayrıca senin için, kurtulamayacağın bir ceza günü var. Tapmakta olduğun tanrına da bak! Yemin ederim, biz onu yakacağız; sonra da onu parça parça edip denize savuracağız!” diyerek onu kavminden kovduğuna ve bu olaydan sonra Musa'nın toplumuna doğru yolu yeniden göstermek üzere "İlahlarının" yalnızca kendisinden başka ilâh olmayan Allah olduğunu ve Allah'ın ilminin her şeyi kuşattığını hatırlattığına işaret edilmektedir.

 

Allah burada Hz.Muhammed'e Musa ve "Geçmiştekiler" ile ilgili bu tür "Haberleri" tüm insanlara iletmek üzere "Kur'an Ayetleri" olarak verdiğini belirtmektedir.

 

Buna göre, Allah Musa'ya kırk günlük inziva ve ibadet sonrasında Musa'nın yükselen duygular ile Allah'ı hissetmesi sonucunda O'nu "Görmek" istediği anlaşılmaktadır. Allah, "Kendisinin" insanlar tarafından "Görülmesinin" mümkün olamayacağını o sırada takdir ettiği "olağanüstü" bir görsel olarak Musa'ya göstermiştir.

 

Yaratılış ile ilgili bölümlerde yer aldığı üzere, Evren ve Dünya ortamında bulunan "Tüm Varlıklar" yapısal olarak "Aynı" en küçük unsur üzerinde oluşturulmuşlardır. En küçük Unsur olarak tanımlayabileceğimiz bu "Temel" yapı taşlarının tahmin bile edemeyeceğimiz "Enerji" taşıdığı bu günkü araştırmalar sonucunda çok kuvvetli bir olasılık olduğu, bugün madde yapısı konusunda en son ulaşılan “String Theory" kuramı ile de kabul edilmektedir.

 

"Because fundamental strings are so very small, they form incredibly tight loops and therefore require a colossal amount of energy in order to vibrate. You could pack a million billion billion of these strings into the width of a human hair, but each has the same energy as a train roaring down a track at maximum speed!

So if our strings have such enormous energy, how could they ever correspond to the fundamental particles we observe? Indeed, these have truly tiny masses and thus small energies. Luckily, quantum mechanics comes to the rescue. Remember the uncertainty principle? It implies that seemingly empty space is filled with energy, called vacuum energy. Physicists worked out that this vacuum energy could cancelwith the vibrational energy of the strings, lowering their overall energy and mass."

http://whystringtheory.com/toolbox/quantum-strings/

 

En küçük Unsur olarak tanımlayabileceğimiz atom altı parçacıkları oluşturan bu "Temel" yapı taşlarının "Yaratıcısı ve Sahibi" olan Allah, kuramda belirtilen Evren bünyesindeki "Çekim Gücünü" Dünya ortamının belli bir yerinde ve belli bir süre "Değişikliğe" uğratırsa, Ayette belirtilen "Dağın Paramparça Olması" görüntüsü mümkün bulunmaktadır.

 

Bu olay karşısında Musa'nın derhal tövbe ederek Allah'a teslimiyetini en içten bir şekilde ifade ettiği anlaşılmaktadır. Allah böylece Musa'ya konumunu ve görevini hatırlatarak Peygamberliğinin farkına varmasını sağlamıştır.

 

Allah Musa’ya insanlara ileteceği "Nasihat ve her şeyin açıklanmasına dair ne varsa hepsini" insanlara iletebilmesi için "Levhalara Yazdığını" açıklamakta ve bunlara sahip olarak en iyi şekilde uygulamalarını emretmekte, ayrıca yoldan çıkmış insanların yurtlarını "İbret" olarak onlara göstereceğini açıklamaktadır. Nitekim Peygamberlik görevinin gereği olarak Musa'ya bazı ip uçları vermekte ve bilerek Allah’ı inkâr edip Allah’a karşı böbürlenenlerin gerçekleri yani "Ayetlerini" anlayabilmelerini önleyeceğini belirtmektedir. Esasen bu inanışta ve anlayışta olan insanların bu büyüklenme hissi nedeniyle "Bütün Mucizeleri Görseler Dahi" Allah’a iman etmeyeceklerini ve inanmayacaklarını, "Doğru yolu görseler bile onu yol edinmeyeceklerini" Musa'ya açıklamaktadır. Yüce Allah bu Ayetler ile İnsanın yapısı gereği büyüklük hissi taşıdığını Musa'ya hatırlatmaktadır. Aslında bu his Kıyamete kadar insanlarda bulunacaktır. Bu nedenle bu Ayetlerin Kıyamete kadar yaşayacak olan tüm insanlar tarafından dikkatle incelenmesi ve anamaya çalışılması gerektiğini de Allah tüm insanlara hatırlatmaktadır.

 

Böylece böyle bir anlayışa sahip olanların Allah'ın onlara iletmiş olduğu gerçeklere inanmamaları sonucunda “gerçeklerden gafil" oldukları ve "Azgınlık" yoluna saptıkları belirtilmekte ve bu nedenle bu Dünya ortamdaki işlerinin boşa çıkacağına işaret edilerek sonuçta inanmamaları nedeniyle cezalandırılacakları bir "Delil" olarak Musa’ya ve bütün insanlara iletilmektedir.

 

Ayette belirtilen "Levhalar" tanımlamasının ayrıntıları hakkında bilgi bulunmamaktadır. Elmalılı tefsirinde bu Ayet ile ilgili olarak aşağıdaki açıklama bulunmaktadır.

​

"Onun için o levhalarda yazdık... Önceki ayette zikr olunan peygamberliği beyandır. O yazılı levhaların sayısı, maddesi, boyutları hakkında çeşitli rivayetler vardır. Sayısı, on veya yedi idi veya iki idi denilmiş. Maddesi, yani madeni, Cibril'in getirdiği zümrüt veya yeşil zeberced veya kırmızı yakut idi, yahut ilâhî emirle Musa'nın yonttuğu bir taştan idi veya bir ağaç levha idi denilmiş ilh... Fakat doğrusu bu konuda ciddi bir delil yoktur. Kur'ân bu konuda bilgi vermiyor."

http://www.kuranikerim.com/telmalili/araf.htm  

 

Musevilik (Judaism) ile ilgili bir kaynakta ise bu konuda bazı açıklamalar bulunmaktadır.

 

"According to Jewish tradition, G-d gave the Jewish people 613 mitzvot (commandments). All 613 of those mitzvot are equally sacred, equally binding and equally the word of G-d. All of these mitzvot are treated as equally important, because human beings, with our limited understanding of the universe, have no way of knowing which mitzvot are moreimportant in the eyes of the Creator. Pirkei Avot, a book of the Mishnah, teaches "Be as meticulous in performing a 'minor' mitzvah as you are with a 'major' one, because you don't know what kind of reward you'll get for various mitzvot." But what about the so-called "Ten Commandments," the words recorded in Exodus 20, the words that the Creator Himself wrote on the two stone tablets that Moses brought down from Mount Sinai (Ex. 31:18), which Moses smashed upon seeing the idolatry of the golden calf (Ex. 32:19)? In the Torah, these words are never referred to as the Ten Commandments. In the Torah, they are called Aseret ha-D'varim (Ex. 34:28, Deut. 4:13 and Deut. 10:4). In rabbinical texts, they are referred to as Aseret ha-Dibrot. The words d'varim and dibrot come from the Hebrew root Dalet-Beit-Reish, meaning word, speak or thing; thus, the phrase is accurately translated as the Ten Sayings, the Ten Statements, the Ten Declarations, the Ten Words or even the Ten Things, but not as the Ten Commandments, which would be Aseret ha-Mitzvot."

http://www.jewfaq.org/10.htm

 

Buna göre, Allah'ın Musa'ya gönderdiği "Emir" ya da uygulanması gereken fiil ve kurallar sayısının 613 olduğuna işaret edilmekte, ve Yahudiliğin "Kanun" kitabı olan "Talmud"için "Dayanak" olduğu belirtilen ve yazılmasında ilk sözlü ve geleneksel anlatımları ve derlemeleri kapsayan "Misnah" öğretilerine göre bu 613 emrin en küçüğünün dahi önemli olduğu ve "Yaratıcının" beklediği yöne iletebileceği belirtilmektedir. Çünkü insanların bu emirlerin hangisinin "Yaratıcı" katında daha önemli olduğunun bilemeyecekleri ifade edilmektedir. İlaveten, Allah'ın emirleri olarak tanımlanan 10 Emir ile ilgili olarak, "Exodus" kitabındaki 20 numaralı Ayette Musa'nın Sina Dağından getirdiği ve Yaratanın kendisi tarafından iki taş levhaya yazıldığı belirtilen "Emirlerin" Torah'ta (*) 10 Emir olarak değil fakat 10 cümle, deyiş, ifade vb. olarak anlatıldığı belirtilmektedir.

(*) Torah the first five books of the Bible: Genesis, Exodus, Leviticus, Numbers and Deuteronomy, sometimes called the Pentateuch or the Five  Books of Moses. In its broadest sense, Torah is the entire body of Jewish teachings.

Ancak, yukarıdaki Ayetlerde levhaların sayısı konusunda bir bilgi verilmemektedir. Bu nedenle belirtilen 613 kuralın doğrudan "Allah" tarafından "Levhalara" yazıldığı düşünüldüğünde onlarca levha olması gerekmektedir.

Bu açıdan, uyulması gereken 613 kuralın (*) belirtilen iki taş levhaya yazılı olmadığı ancak daha sonraki bir zamanda Yahudilerin uymaları gereken ancak Yahudi olmayanları bağlamayan kurallar olarak "Rabbi"(**) unvanlı "Yetkili" kişiler tarafından yazıldıkları ortaya çıkmaktadır.

 

Ancak, yukarıdaki Ayetlerde levhaların sayısı konusunda bir bilgi verilmemektedir. Bu nedenle belirtilen 613 kuralın doğrudan "Allah" tarafından "Levhalara" yazıldığı düşünüldüğünde onlarca levha olması gerekmektedir. Bu açıdan, uyulması gereken 613 kuralın (*) belirtilen iki taş levhaya yazılı olmadığı ancak daha sonraki bir zamanda Yahudilerin uymaları gereken ancak Yahudi olmayanları bağlamayan kurallar olarak "Rabbi"(**) unvanlı "Yetkili" kişiler tarafından yazıldıkları ortaya çıkmaktadır.

(*) Judaism teaches that G-d gave the Jews 613 commandments, which are binding on Jews but not on non-Jews. http://www.jewfaq.org/10.htm

(**) A religious teacher and person authorized to make decisions on issues of Jewish law. Also performs many of the same functions as a Protestant minister. Authoritative Jewish scholars over the Centuries.

 

Açıklamada belirtilen "Yetkili" tanımlamasının da ayrıca açıklanmasına ihtiyaç bulunmaktadır. Zira yüz yıllar öncesinde bu kişilere bu kuralların yazılması yetkisinin "Kim" tarafından ve "Nasıl" verildikleri belli olmamakta ve bu durum Allah tarafından Musa'ya iletilen "Ayetlerin" kendilerini yetkili sayan insanlar tarafından "Yazılı" hale getirildiklerini düşündürmektedir.

Zira aynı kaynakta söz konusu 613 kuralın 10 emir olarak bilinen kategorilerden birinin kapsamında olduğuna işaret edilmektedir.

"The Aseret ha-Dibrot are not understood as individual mitzvot; rather, they are categories or classifications of mitzvot. Each of the 613 mitzvot can be subsumed under one of these ten categories"

http://www.jewfaq.org/10.htm  

 

Musa'nın Tûr Dağında yaşadığı olaylar sonrasında kavmine dönüşünde karşılaştığı durum yine halen yaşayan ve gelecekte yaşayacak olan tüm insan topluluklarında karşılaşılması çok muhtemel konuları anlatmaktadır. Musa Tur dağında bulunduğu 40 günlük süreçte Kardeşi Harun'un yönetiminde olan toplumun Harun'a karşı gelerek bir buzağı heykelini "Tanrı" olarak benimsemeleri karşısında onlara bu tanrılarının konuşmadığını ve yol gösteremeyeceğini ve bu nedenle gerçekler karşısında "Zalim" olduklarını hatırlattığı açıklanmaktadır. Musa'nın bu müdahalesi üzerine kavminin pişmanlık duyması üzerine onların bu durumuna karşı üzüntü duyduğunu ve hiddete kapılıp "Levhaları” yere atıp kardeşini tartakladığı ve sonra da Allah'tan af dileyerek kavminin bağışlanmasını istediği açıklanmaktadır. Ancak Allah buzağıyı tanrı edinenlerden tövbe edip "İman" edenlerin bağışlanacağını, inkarda devam edenlerin gazaba uğrayacakları ve Dünya hayatlarında itibarlarının olmayacağı belirtilmektedir.

 

Bu olay, insanların yönetim zaafını gördüklerinde hemen kendi düşüncelerine yöneleceklerini göstermektedir. Bu durum insanların "Benlik-nefs" yapılarında bulunmaktadır. Bir nevi içgüdü olarak tanımlanabilir. Ancak, bu benlik yapısında bu Dünya ortamında "Kıyamet" zamanına kadar yaşayacak olan bütün insanların "Anne Karnında" iken Allah tarafından bünyelerine indirilen "Ruh" yapısında, esasen Elest ortamında Allah'ı "Rab" olarak tanıyıp O'na teslim olduğunu "Kabul" eden "Şahitlik Sözü" bulunmaktadır. Allah bu durumu aşağıdaki Ayetlerinde şöyle bildirmektedir.

 

Kıyamet gününde, biz bundan habersizdik demeyesiniz diye Rabbin Adem oğullarından, onların bellerinden zürriyetlerini çıkardı, onları kendilerine şahit tuttu ve dedi ki: “Ben sizin Rabbiniz değil miyim?”; “Evet şahit olduk” dediler. (39/172), (7/172)

Sonra onu tamamlayıp şekillendirmiş, ona kendi ruhundan üflemiştir ve sizin için kulaklar, gözler, kalpler yaratmıştır, ne kadar az şükrediyorsunuz! (75/9), (32/9)

 

İlk peygamber olan Adem sonrasından itibaren insanların "Fırsat Bulduklarında" benliklerindeki "Karşı Gelme" güdüsünün etkisi ile kendilerine iletilmiş olan" Gerçekler" ve "Yaratıcı" kavramları karşısında "Kendi" düşüncelerini öne çıkardıkları görülmüştür.  "İnsanların Ruhunda" yer alan yukarıdaki "Şahitlik" sözü nedeniyle, ne kadar kabul etmekte zorlansalar da "Bir Üstün Güç" olduğunu hissetmektedirler.

 

Bu nedenle, insanlara iletilen yol gösterici ve gerçekleri anlatan "Uyarıcıların" telkinlerinin zayıflaması halinde, hemen bu güdüsel durum insanlar üzerinde üstünlük sağlamaktadır ve o sırada kişisel veya toplumsal olarak kendilerine en uygun gelen bir "Şeyi" üstün güç olarak kabullenmekte hiç sorun yaşamamaktadırlar. Bu durum Kıyamete kadar yaşayacak olan insanlar arasında görülecektir. Gerçekten Ayette şeytanın şu sözüne yer verilmektedir.

 

Dedi ki: "Şu benden üstün kıldığına da bir bak! Yemin ederim ki, eğer beni kıyamete kadar yaşatırsan, pek azı dışında, onun neslini kendime bağlayacağım!" (50/62), (17/62)

 

İnançsızlık veya Sapkınlık belki de giderek daha çeşitlenen biçimlerde ve daha çok artış gösterecektir. Zira Allah insanların "Akıl" yapılarının artık her şeyi anlayıp onların emrine verdiği Evren ve Dünya ortamlarında egemen olmalarına "Kendi Halifesi" olarak her türlü işlemi yapmalarına izin verdiği için Hz.Muhammed sonrasında artık "Uyarıcı" göndermeyeceğini açıkça belirtmiş bulunmaktadır.

 

Muhammed, sizin erkeklerinizden hiçbirinin babası değildir, fakat o, Allah'ın Resûlü ve peygamberlerin sonuncusudur. (90/40), (33/40)

 

Yani insanların artık "Akılları" ile "Allah" hakkında "Doğru" yaklaşımlar ve yorumlar yapabilecek kabiliyette oldukları ve bu kabiliyetlerini fark edip Allah'a teslim olanların "Kurtuluşa Erecekleri" Kur'an’ın "Temel Unsurlarının" başında gelmektedir.

 

Allah çok sayıdaki Ayetlerinde zulüm altında bulunan "İsrailoğulları" toplumunu “Denizden" geçirerek "Kurtardığını", güvenli bir yer olarak "Tûr" dağının sağ tarafında bir süre yerleşmelerine izin verdiğini, orada kendileri için kudret helvası ile bıldırcın eti gibi güzel ve temiz "Rızık" verdiğini, ancak taşkınlık ve nankörlük yapmamaları gerektiğini aksi halde gazaba uğrayacaklarını Musa peygamber aracılığı ile ilettiğini bildirmektedir.

 

Allah, başka Ayetlerinde de İsrailoğullarına geçmişte lütfettiği nimetlerinden örnek olarak onlara zalimce davranan Firavun ve onun tabasından kurtardığını hatırlatmaktadır. Bu olay Tevrat ve İncil'de de yer almakta ve o zamanki insanlara da böylece hatırlatılmaktadır.

 

Hatırlayın ki, sizi, Firavun taraftarlarından kurtardık. Çünkü onlar size azabın en kötüsünü reva görüyorlar, yeni doğan erkek çocuklarınızı kesiyorlar, kızlarınızı hayatta bırakıyorlardı. Aslında o size reva görülenlerde Rabbinizden büyük bir imtihan vardı. (87/49),  (2/49)

 

İnananlara, geçmişte Allah'ın kötülük ve eziyet eden yönetimlerden toplumları nasıl kurtardığını, İsrail toplumunun Firavun yönetiminden kurtarılması örnek verilerek hatırlatılmaktadır. Aynı şekilde, sadece Allah'a inanan ve O'na güvenen tüm insanlar da başlarına gelen kötülük ve sıkıntılardan sadece Allah'ın yardımı ile kurtulacaklarına işaret edilmektedir.

 

İnsanların başına gelenler, aslında Allah'ın onları "Sınaması" niteliğindedir. Çok kötü uygulamalara maruz kalan toplumlar, geçmişte bu çok kötü uygulamadan Allah'ın izni ile sağ olarak çıkarıldıklarını ve kurtarıldıklarını düşünmelidirler.

 

Bu husus, başına beklenmedik bir şey gelen tüm insanlar tarafından da dikkate alınmalıdır ve daima Allah'ı düşünerek, O'na inanarak ve Allah'ın gösterdiği yoldan gidilerek sabır ve metanet göstermesi gerekmektedir. Ancak böyle bir inanç ile diğer bir deyişle, Allah'tan yardım ve merhamet isteyip sabır göstererek içerisinde bulunduğu durumdan en iyi şekilde çıkılabileceğini idrak etmelidir.

 

Yöneticilerin nasıl toplumlarına kötülük ve eziyet edebildiklerinin anlaşılabilmesi açısından bu anlamdaki Ayetler ayrıca özel önem taşımaktadır. Zira Allah Ayetlerinde belirttiği gibi, insanların bu Dünya ortamına "İndirilmesi" sırasında "Şeytan" meleğine onların "Akıllarını" çelmesine "İzin" verdiğini açıklamış bulunmaktadır.

 

İblis: “Bana tekrar dirilecekleri güne kadar mühlet ver” dedi. (39/14), (7/14)

Allah: “Haydi, sen mühlet verilenlerdensin” buyurdu. (39/15), (7/15)

İblis dedi ki: “Öyle ise beni azdırmana karşılık, and içerim ki, ben de onları saptırmak için senin doğru yolunun üstüne oturacağım.” (39/16), (7/16)

"Sonra elbette onlara önlerinden, arkalarından, sağlarından, sollarından sokulacağım ve sen, onların çoklarını şükredenlerden bulmayacaksın!" dedi. (39/17), (16/17)

 

Şeytan'ın bu "İzin" ile insanların bünyelerine yerleştirdiği "Olumsuz" unsurları kullanarak Allah'ın insanlara gösterdiği "Doğru Yolunun" üstüne oturup akıllarını çelmek suretiyle onların "Şükredenlerden" olmamasına neden olacağı açıklanmaktadır.

 

Buna göre Şeytan tarafından "Tüm İnsanların" bünyelerine sindirilen "Olumsuz" unsurlar, "Akıllarını" kullanmayıp "Gerçekleri" anlayamayan insanları bu ortamdaki yaşamları sırasında etkilemekte ve onlara "Benlik" duygusunu en üst düzeyde hissettirerek "Kibirlenmelerine" ve en sonunda Allah'a karşı gelmelerine bile neden olmaktadır. Ancak, Allah tövbe eden, inanan ve yararlı iş yapan, sonra doğru yolda giden kimseyi "Muhakkak" bağışlayacağını da hatırlatmakta ve bu hususların daima dikkate alınmasını beklemektedir.

 

Bu nedenle Allah'ın Musa'nın toplumuna yaptığı bu "İhtarlar" sadece Musa toplumu için değil fakat "Tüm" insanlar için önem taşımaktadır. Zira tüm insanların taşıdıkları bu olumsuz unsurlar öyle hafife alınacak türden değildir ve her an onları "Doğru Yoldan" uzaklaştırabilecek güçtedir. Bu yüzden insanların kendilerine iletilen Allah'ın öğüt ve önerilerini dikkate alarak kendilerini doğru yoldan ayıracak etkileri her an "Fark" edebilmeleri gerekmektedir

 

Allah çok akıllı olan bu milletin yanlış yaptıklarını anlayabileceklerinin, bu yeteneklerinin bulunduğunun kendileri tarafından idrak edilmesini beklemiştir ve onları affetmiştir. Bu konuda yardımcı olmak üzere Musa'ya doğru ve yanlışları ayıran hükümleri içeren "Kitap" verilmiştir. Musa milletini ayrıca uyarmış ve Yüce Yaratanın görevlendirdiği tüm peygamberler aracılığı ile insanlara öğütlediği gibi, insanların yaptıkları kötülükleri anlayıp vazgeçmek üzere kendilerine söz vermeleri (tövbe etmeleri) ve nefslerine hakim olarak bu kötü duygularını öldürmeleri hatırlatılmıştır. Bu husus hale ve gelecekte tüm insanlar için dikkate alınması gereken çok önemli bir konudur. Nitekim, insanların böyle bir anlayış ile Allah'a yönelmeleri Allah tarafından beklenen en "İnsani" davranışlar arasındadır. Çünkü Allah acıyıp tövbeleri kabul eden yegâne güçtür. İnsanların bunu hissedip anlamaları ve Allah'a teslim olmaları "İnsan" olmak için önde gelen bir davranıştır.

 

Allah'a ibadet edilmesi ve diğer öğüt ve önerilerine uyulması ile ilgili konular bu topluma Uyarıcı ve Peygamber olarak gönderilen Musa'ya "Kırk Gece" süre ile vahiy edilmiştir.  Musa'nın bu nedenle toplumdan bu kadar kısa bir süre ayrı kalmasının ardından toplum bir buzağıyı tanrı olarak tanımlamış ve Musa geri döndüğünde toplumunu buzağıya tapar olarak bulmuştur.

 

Musa'ya kırk gece söz vermiştik. Sonra haksızlık ederek buzağıyı edindiniz. (87/51), (2/51)

O davranışlarınızdan sonra şükredersiniz diye sizi affettik. (87/52), (2/52)

Doğru yolu bulasınız diye Musa'ya Kitab'ı ve hak ile bâtılı ayıran hükümleri verdik. (87/53), (2/53)

Musa kavmine demişti ki: Ey kavmim! Şüphesiz siz, buzağıyı edinmekle kendinize kötülük ettiniz. Onun için yaratanınıza tövbe edin de nefslerinizi öldürün. Öyle yapmanız yaratıcınızın katında sizin için daha iyidir. Böylece Allah tövbenizi kabul etmiş olur. Çünkü acıyıp tövbeleri kabul eden ancak O'dur. (87/54), (2/54)

Sonra onun ardından, zalimler olarak buzağıyı edindiniz. (87/92), (2/92)

Bilâhare kendilerine açık deliller geldikten sonra buzağıyı edindiler. (92/153), (4/153)

 

İnsanlara Allah'ın öğüt ve önerileri ulaştırıldıktan sonra, bu öğüt ve önerilerin inkâr edilmesi durumunda dahi Allah, toplumun olanları yeniden düşünmesi ve doğru yolu bulup şükredebilmesi için takdirine göre "Af" edilebilir.

 

İnsanların gerçek (Hak) ile geçerli olmayanların (Batıl) daha net olarak bilinebilmesi için, dikkate alınması gereken "Hükümler", yine bazı Peygamberler vasıtası ile "Kitap" olarak somut bir şekilde onlara gönderilmiştir. Böyle bir kitap Musa'ya da vahiy edilmiş (Zihnine hissettirilmiş ve yerleştirilmiş) bulunmaktadır. Buna rağmen, Musa Toplumu gerçekleri bir tarafa bırakıp "Buzağıyı” tanrı olarak benimsediği için Musa onlara bu hareketlerinin yanlış olduğunu hatırlatarak "Tövbe" etmelerini, yani yaptıkları bu yanlışı anlayıp bir daha tekrar etmeyeceklerini ifade etmelerini önermiştir.

 

İnsanların yapısında yukarıda değinildiği gibi "Şeytan" tarafından "Sindirilmiş" çok güçlü bir benlik dürtüsü bulunmaktadır. "nefs" olarak tanımlanana bu dürtü, insanların hareketlerinde rahatlığı, zevk almayı, güç kullanmayı, bunları elde etmek için diğer insanların durumunu dikkate almamayı ön plana çıkartır. İnsanın tüm algıladıklarını akıl yolu ile derleyip hareketlerini istediği gibi değil ancak en uygun olan ve hem kendisine hem de tüm diğer insanlara faydalı olacak şekilde, dolayısı ile Allah'ın önerdiği ve öğütlediği konuları dikkate alarak, yaşamasının gerektiğini kendi kendine kararlaştırdığı takdirde, yaptığı uygun olmayan davranışları fark edebilecek ve bunların tekrarlanmaması konusunda kendisini ikna edecektir. Böylece insan, nefsin bazı kötü nitelikteki dürtülerinin "İnsan Olmak" için denetlenmesinin ve tamamen yok edilmesinin gerektiğini idrak edecektir.

 

Tövbe olarak belirtilen olgu böyle bir anlayışa ulaşılmasını ifade etmektedir. İnsanlar, bu şekilde Tövbe edebildikleri takdirde, egoist benliklerindeki kötü duyguları durdurabilecekler ve böylece insanlara acıyıp onlara merhamet eden ve tövbeleri kabul eden Allah'ın onları affedebileceğini ümit edebileceklerdir.

 

Musa ile karşılaşan "Sihirbazların" Firavun'un tehditlerine rağmen secdeye kapanarak, Firavun'u açık açık mucizelere ve insanları yaratana tercih edemeyeceklerini söyleyip Harun'un ve Musa'nın Rabbi olan Allah'a iman ettikleri açıkladıkları fakat yeryüzünde "Ululuk" taslayan ve haddi aşanlardan olan Firavun kavminden bir gurup gençten başka kimsenin, Firavunun ve kavminin kendilerine işkence etmesinden korkuya düştükleri için, Musa'ya iman etmediği açıklanmaktadır.

 

Firavun ve kavminin kendilerine işkence etmesinden korkuya düştükleri için kavminden bir gurup gençten başka kimse Musa'ya iman etmedi, çünkü Firavun yeryüzünde ululuk taslayan ve haddi aşanlardan idi. (51/83), (10/83)

Musa dedi ki: “Ey kavmim! Eğer Allah'a inandıysanız ve O'na teslim olduysanız sadece O'na güvenip dayanın.” (51/84), (10/84)

Onlar da dediler ki: "Allah'a dayandık. Ey Rabbimiz! Bizi o zalimler topluluğu için deneme konusu kılma!” (51/85), (10/85)

“Ve bizi rahmetinle o kafirler topluluğundan kurtar!'' (51/86), (10/86)

Biz de Musa ve kardeşine: “Kavminiz için Mısır'da evler hazırlayın ve evlerinizi namaz kılınacak yerler yapın, namazlarınızı da dosdoğru kılın. Müminleri müjdele!” diye vahyettik. (51/87), (10/87)

Musa dedi ki: “Ey Rabbimiz! Gerçekten sen Firavun ve kavmine dünya hayatında zinet ve nice mallar verdin. Ey Rabbimiz! insanları senin yolundan saptırsınlar ve elem verici cezayı görünceye kadar iman etmesinler, diye mi? Ey Rabbimiz! Onların mallarını yok et, kalplerine sıkıntı ver.” (51/88), (10/88)

” İkinizin de duası kabul olunmuştur. O halde siz doğruluğa devam edin ve sakın o bilmezlerin yoluna gitmeyin!” dedi. (51/89), (10/89)

Biz, İsrailoğullarını denizden geçirdik ama Firavun ve askerleri zulmetmek ve saldırmak üzere onları takip etti, nihayet boğulma haline gelince "Gerçekten, İsrailoğullarının inandığı Tanrı'dan başka tanrı olmadığına ben de iman ettim. Ben de müslümanlardanım !'' dedi. (51/90), (10/90)

“Şimdi mi! Halbuki daha önce isyan etmiş ve bozgunculardan olmuştun.” (51/91), (10/91)

"Senden sonra geleceklere ibret olman için, bugün senin bedenini kurtaracağız. İşte insanlardan birçoğu, hakikaten ayetlerimizden gafildirler.” (51/92), (10/92)

Andolsun ki Musa'yı da mucizelerimizle ve apaçık bir delille Firavun'a ve onun ileri gelenlerine gönderdik. (52/96), (11/96)

Fakat onlar Firavun'un emrine uydular, oysa Firavun'un emri doğru değildi. (52/97), (11/97)

Firavun, kıyamet gününde kavminin önüne düşecek ve onları (çekip) ateşe götürecektir, varacakları yer ne kötü yerdir! (52/98), (11/98)

Onlar burada da kıyamet gününde de lânete uğratıldılar, (Onlara) verilen bu armağan ne kötü armağandır! (52/99), (11/99)

 

Yüce Allah, Musa'yı mucizeleri ve açık delilleri ile Firavun'a ve onun ileri gelenlerine göndermesine rağmen toplumun Firavun'un "Doğru Olmayan" emirlerine uyduğunu; ölüm sonrası ortamda Firavun'un önlerine düşerek toplumunu "Ateşe" götüreceğini, varacakları yerin ne kadar kötü olduğunu ve onların bu tutumları karşılığında bir "Armağan" olarak bu Dünyada yaşarken ve ölüm sonrasındaki Kıyamet zamanında "Lanete" uğrayacaklarını bildirmektedir.

 

Ayetlerdeki uyarıların günümüz toplumları tarafından da dikkatle değerlendirilmesi ve özellikle toplum yönetimi kendilerine "Emanet" edilen insanların tutum ve davranışlarının bu açıdan ne kadar önemli olduğunun anlaşılması gerekmektedir. Bu Ayetlerdeki anlatılanlar ile toplum fertlerinin kendilerine son olarak "Yazılı" bir şekilde bile bildirilmiş olan her türlü uyarıların dikkate alınarak toplumu yönetme emaneti verilenleri bu uyarılar çerçevesinde "Akıllarını" kullanarak "Denetlemeleri" gerektiğine ve denetilemeyen ve "Emanetçi" olduğunu unutarak "Doğru Yolda Olmayan" bir şekilde toplumu "Çıkarlarını" gözeterek yöneten yöneticilerin toplumlarını kendileri ile birlikte lanete ve felakete götürebileceklerine işaret edilmekte ve bu "Denetimi" yapmayanların o yöneticiler ile birlikte bu ortamda ve Kıyamet zamanında "Lânete" uğrayacaklarını unutmamaları hatırlatılmaktadır.

 

Musa'nın telkinleri ile Allah'a inanıp O'na teslim olan ve O'na güvenip dayandıklarını belirtenlerin Yüce Allah'tan onları zalimler topluluğu için deneme konusu yapmaması yani onlara teslim etmemesi ve merhameti ile o "Kafirler" topluluğundan kurtarması için dua ettikleri belirtilmektedir. Bunun üzerine Musa ve kardeşine inanan toplumu için Mısır'da evler hazırlamalarını, dua etmelerine uygun yerler hazırlamalarını ve dosdoğru dua etmelerini önermelerini ve onları güzel bir gelecek ile müjdelemeleri bildirilmektedir.

 

Yüce Allah sonuçta Musa'nın toplumu olan "İsrailoğullarını" denizden geçirdiğini, zulmetmek ve saldırmak üzere onları takip eden Firavun ve askerlerinin boğulma haline geldiklerinde "Gerçekten İsrailoğullarının inandığı Tanrı'dan başka tanrı olmadığına ben de iman ettim. Ben de Müslümanlardanım" diyerek iman etmeye çalıştıklarını belirtmekte ve Firavuna daha önce isyan ettiğini ve bozgunculardan olduğu ve artık bu aşamada iman etmesinin bir değeri olmadığını ve ondan sonra gelecek insanlara ibret olmak üzere cansız bedenini kurtaracağını bildirdiğini açıklamaktadır.

Ayette geçenin hangi Firavun olduğu konusunda Türk Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisinde şu bilgi bulunmaktadır:

 

“Mısır’da firavunların cesetleri mumyalanmak suretiyle muhafaza edilmekte idi. Ayetten denizde boğulan bu Firavun’un cesedinin mumyalanmadan, bir mûcize eseri korunmuş olduğu anlaşılmaktadır. Nitekim Cebelein mevkiinde ,mumyalanmadığı halde hiç bozulmamış bir ceset bulunmuştur. British Museum’da muhafaza edilen bu cesedin en az 3000 yıllık olduğu tesbit edilmiştir.”

https://islamansiklopedisi.org.tr/firavun

 

Bu bilgi dikkate alındığında gerçekten de bu Firavunun "Bozulmamış" bedeninin bulunarak diğer firavunlarda olduğu gibi insanların görüp ibret almaları için saklandığı söylenebilir. Ancak bu konuda kesin bir yargıya ulaşılmasını sağlayacak deliller bulunmamaktadır. Geçmiş Firavunların bedenlerinin halen çeşitli müzelerde ve bulundukları yerlerde bütün insanlar tarafından görülmektedir. Bu gerçek durum insanların dikkatlerine getirilmekte ve bunlara rağmen insanlardan birçoğunun Allah'ın Ayetlerinden "Hakikaten Gafil" oldukları hatırlatılmaktadır. Bu gafletten ancak Yüce Allah'ın "Tek Yaratan" olduğunu "Akıllarını" kullanarak bilmeleri ve bulmaları ile kurtulabileceklerini anlamaları insanlardan beklenmektedir.

 

Firavun'un çaresiz kaldığında "Ben de Müslümanlardanım" demesine karşılık "Şimdi mi?" şeklinde bir karşılık verildiğini belirten Ayet ifadesinin aslında bütün insanlar tarafından üzerinde önemle durulması gereken bir "Gerçeği" ifade ettiği dikkate alınmalıdır. Zira bu ve benzer Ayetler ile insanlara herhangi bir konuda bir karar verirken bu kararın etkilerini ve sonuçlarını da mutlaka düşünmeleri gerektiği ve bu kararları yüzünden sonradan duyulacak "Pişmanlığın" artık hiçbir değeri ve etkisinin olmadığı hatırlatılmaktadır. Bu durum insanların bu ortamdaki yaşamlarında karşılaşacakları "Her Konu" için geçerlidir. Özellikle kendilerine toplumun yönetimi "Emanet" edilen insanların kararlarında dikkat etmeleri gereken "Samimiyet, Doğruluk, Açıklık, Vicdanlı ve Merhametli Olma" gibi hususlar arasında bu konu çok önem taşımaktadır. Zira pişmanlık duyulacak bir kararın uygulanması sonucunda bu karardan etkilenecek olan bütün insanların "Kul Hakkı" oluşacağından bu tür kararların "Vebali" çok ağır olacaktır.

 

Yüce Allah, Musa'yı "Kendisinin" görevlendirdiği bir "Peygamber" olduğuna dair apaçık "Deliller" ve "Belgeler" ile (Hüccetle) Firavun'a, aynı dönemde yaşamış olan Hâmân'a (Firavun'un Veziri) ve Karun'a (İsrailoğullarında zenginliği ile meşhur olan bir insan. Krezüs.) ve onların bulunduğu toplumlara, "Kendisi" ve "Yaratılış" ile ilgili "Gerçekleri" iletmek üzere, gönderdiğini bildirmektedir.

 

Andolsun ki biz Musa'yı mucizelerimiz ve apaçık hüccetle, Firavun, Hâmân ve Karun'a gönderdik.  (60/23), (40/23)

Onlar: “Bu, çok yalancı bir sihirbazdır!” dediler.   (60/24), (40/24)

İşte o, tarafımızdan kendilerine hakkı getirince: “Onunla beraber iman edenlerin oğullarını öldürün, kadınları sağ bırakın!” dediler, ama kafirlerin tuzağı elbette boşa çıkar.   (60/25), (40/25)

Firavun: “Bırakın beni” dedi, “Musa'yı öldüreyim; Rabbine yalvarsın! Çünkü ben onun, dininizi değiştireceğinden yahut yeryüzünde fesat çıkaracağından korkuyorum.”  (60/26), (40/26)

Musa da: ''Ben, hesap gününe inanmayan her kibirliden, benim de Rabbim, sizin de Rabbinize sığındım'' dedi.   (60/27), (40/27)

Firavun ailesinden olup, imanını gizleyen bir mümin adam şöyle dedi: “Siz bir adamı "Rabbim Allah'tır" diyor diye öldürecek misiniz? Halbuki o, size Rabbinizden apaçık mucizeler getirmiştir.

Eğer o yalancı ise yalanı kendisinedir. Eğer doğru söylüyorsa sizi tehdit ettiğinin bir kısmı olsun gelip size çatar. Şüphesiz Allah, haddi aşan, yalancı kimseyi doğru yola eriştirmez.”  (60/28), (40/28)

“Ey kavmim! Bugün, yeryüzüne hakim kimseler olarak hükümranlık sizindir. Ama Allah'ın azabı bize gelip çatarsa, kim bize yardım eder?”

Firavun: “Ben size kendi görüşümü söylüyorum ve yine size ancak doğru yolu gösteriyorum” dedi.   (60/29), (40/29)

İman etmiş olan dedi ki: "Ey kavmim! Doğrusu ben sizin için, Nuh kavminin, Âd, Semûd ve onlardan sonra gelenlerin durumu gibi, toplulukların başlarına gelen bir âkıbetten korkuyorum."  (60/30), (40/30)

"Allah, kullarına bir zulüm dileyecek değildir."  (60/31), (40/31)

"Ey kavmim! Gerçekten sizin için o bağrışıp çağrışma gününden, arkanıza dönüp kaçacağınız günden korkuyorum."   (60/32), (40/32)

 "Sizi Allah'tan kurtaracak kimse yoktur. Allah kimi saptırırsa, artık onu doğru yola iletecek de yoktur."   (60/33), (40/33)

Andolsun ki önce Yusuf da size açık deliller getirmişti ve onun size getirdiği şeyler hakkında şüphe edip durmuştunuz, nihayet o vefat edince "Allah ondan sonra peygamber göndermez" dediniz; işte Allah o aşırı giden şüphecileri böyle saptırır.  (60/34), (40/34)

Kendilerine gelmiş hiçbir delil olmadığı halde Allah'ın ayetleri hakkında mücadele edenler gerek Allah yanında gerekse iman edenler yanında büyük bir nefretle karşılanır, Allah, büyüklük taslayan her zorbanın kalbini işte böyle mühürler.   (60/35), (40/35)

Firavun: “Ey Hâmân, bana yüksek bir kule yap; belki yollara, göklerin yollarına erişirim de Musa'nın Tanrısını görürüm! Doğrusu ben onu, yalancı sanıyorum” dedi.  (60/36), (40/36)

Böylece Firavun'a, yaptığı kötü iş süslü gösterildi ve yoldan saptırıldı; Firavun'un tuzağı tamamen boşa çıktı.  (60/37), (40/37)

O iman eden kimse: “Ey kavmim!” dedi, “Siz bana uyun, sizi doğru yola götüreceğim.”  (60/38), (40/38)

“Ey kavmim! Şüphesiz bu dünya hayatı, geçici bir eğlencedir. Ama ahiret, gerçekten kalınacak yurttur.”  (60/39), (40/39)

“Kim bir kötülük işlerse, onun kadar ceza görür. Kim de kadın veya erkek, mümin olarak faydalı bir iş yaparsa işte onlar, cennete girecekler, orada onlara hesapsız rızık verilecektir.”  (60/40), (40/40)

“Ey kavmim! Nedir bu hal? Ben sizi kurtuluşa çağırıyorum, siz beni ateşe çağırıyorsunuz.”  (60/41), (40/41)

“Siz beni, Allah'ı inkâr etmeye ve hiç tanımadığım nesneleri O'na ortak koşmaya çağırıyorsunuz. Ben ise sizi, azîz ve çok bağışlayan Allah'a davet ediyorum.”  (60/42), (40/42)

“Gerçek şu ki, sizin beni davet ettiğiniz şeyin dünyada da ahirette de davete değer bir tarafı yoktur. Dönüşümüz Allah'adır, aşırı gidenler de ateş ehlinin kendileridir.”  (60/43), (40/43)

“Size söylediklerimi yakında hatırlayacaksınız. Ben işimi Allah'a havale ediyorum. Şüphesiz Allah, kullarını çok iyi görendir.”  (60/44), (40/44)

Nihayet Allah, onların kurdukları tuzakların kötülüklerinden bu zâtı korudu, Firavun'un kavmini ise kötü azap kuşatıverdi.   (60/45), (40/45)

Onlar sabah akşam o ateşe sokulurlar, Kıyametin kopacağı gün de: “Firavun ailesini azabın en çetinine sokun,”!   (60/46), (40/46)

Andolsun ki biz Musa'ya hidayeti verdik. (60/53), (40/53)

Ve İsrailoğullarına, akıl sahipleri için bir öğüt ve doğruluk rehberi olan Kitab'ı miras bıraktık.   (60/54), (40/54)

 

Musa ile ilgili diğer Ayetlerde daha ayrıntılı olarak anlatıldığı gibi, bunların yalancı bir sihirbaz olduğunu ileri sürerek Musa'ya karşı geldiklerine, Musa kendilerine "Gerçekleri" ilettiğinde (Hakkı getirince) onunla beraber iman edenlerin oğullarının öldürülmesini, kadınları sağ bırakılmasını emrettiklerine, fakat bu tuzaklarının boşa çıkarıldığına, Firavun'un toplumunun dinini değiştireceğinden yahut yeryüzünde fesat çıkaracağından korktuğunu bahane ederek Musa'yı öldüreceğini, Rabbine kurtarması için yalvarsa bile kurtulamayacağını toplumuna söylediğine ve Musa'nın da ölüm sonrasına  ve hesap gününe inanmayan her "Kibirliden" kendisinin de onların de Rabbi olan Allah'a  sığındığını bu toplumlara ilettiğine işaret edilerek, Musa'nın Peygamberlik görevini yürütmesinde karşılaştığı güçlükler özet olarak hatırlatılmaktadır.

 

Musa, Peygamber olarak aldığı "Vahiyleri" iletirken her toplumda olduğu gibi önceden beri inanmış bir azınlığın bulunduğuna dikkat çekilmektedir. Bu "İman Eden" azınlık arasında sözü geçenlerin "Doğru Yoldan" sapmış olanları Allah'a karşı sorumluluk duymaları halinde insanları "Kurtaracağına" inandırmak için bazı çabalar gösterdikleri bazı Ayetlerde açıklanmaktadır.

 

Derken şehrin öbür ucundan bir adam koşarak geldi: "Ey kavmim! dedi, bu elçilere uyunuz!"  (41/20), (36/20)

 

Firavun ailesinden de imanını gizleyen bir "Mümin" adamın, Firavun'a "Rabbim Allah'tır" diyor diyen birisini mi öldüreceğini sorarak, onlara aslında inandıkları "Kendi Rableri" olan Allah'tan apaçık mucizeler getirdiğini ve eğer o yalancı ise yalanının kendisine zarar vereceği ama eğer doğru söylüyorsa tehdit ettiği azâbın en az bir kısmının onlara geleceğini söylediği açıklanmaktadır. Bu "Mümin" ve "İtibarlı" olduğu anlaşılan adamın, Firavun'un toplumuna sahip oldukları bilgi ve deneyimleri sayesinde "Hüküm" verebileceklerini, ama Allah'ın "Azabının" gelip çatması halinde bu topluma "Kimsenin" yardım edemeyeceğini ilettiği, buna karşılık Firavun'un onlara kendi görüşü olarak doğru yolu göstermekte olduğunu söylediğinde de toplumunu daha önce Peygamberlerini yalanlayan Nuh, Âd, Semûd ve onlardan sonra gelenlerin başlarına gelen bir "Akıbetler" ile uyardığı anlatılmaktadır. Ayrıca onlara Allah'ın kullarına bir "Zulüm" dilemediğini, ölüm sonrasındaki o bağrışıp çağrışma gününden, arkalarına dönüp kaçacakları günden onlar adına korktuğunu söylediği ve Allah'tan başka karşılaşacakları azaptan onları kurtaracak kimsenin bulunmadığı ve Allah kimi saptırırsa artık onu doğru yola iletecek kimsenin de olmayacağını hatırlattığı açıklanmaktadır.

 

Musa'dan önce Yusuf'un Firavun toplumuna Allah ve gösterdiği "Doğru Yol" ile ilgili olarak açık "Deliller" getirdiğine işaret edilmekte, fakat toplumun onun getirdikleri hakkında "Şüphe" ettikleri ve Yusuf vefat ettiğinde de Allah'ın artık başka bir göndermeyeceğine inandıkları ve Allah'ın bu şekilde "Aşırı" giden bu toplumu "Saptırdığı" bildirilmektedir. Firavunun Musa'nın bir yalancı olduğunu düşündüğünü ve veziri Hâmân'a yüksek bir kule yapmasını, belki yollara ve göklerin yollarına erişip Musa'nın Tanrısını görebileceğini söyleyerek onunla "Alay" ettiği; böylece Firavun'a yaptığı kötü işin çekici (Süslü) gösterildiği ve yoldan "Saptırıldığı" fakat Firavun'un tuzağının tamamen boşa çıkarıldığı bir örnek olarak belirtilmektedir.

 

Firavun ailesinden olup, imanını gizleyen bir mümin adamın Firavun toplumuna yaptığı uyarılara devam ederek toplumun kendisine "Uymasını" istediği, kendisinin onları "Doğru Yola" götüreceğini, şüphesiz bu dünya hayatının "Geçici" bir eğlence gibi olduğu ama ölüm sonrasındaki "Ahiretin" gerçekten kalınacak bir "Yurt" olduğunu, kim bir kötülük işlerse, onun kadar ceza göreceğini, kadın veya erkek kim de mümin olarak faydalı bir iş yaparsa işte onların Cennete girecekleri, orada onlara hesapsız geçimliklerin (Rızık) verileceğini özellikle belirterek onları "Uyardığı" anlatılmaktadır. Bu "Mümin" adamın toplumu azîz ve çok bağışlayan Allah'a davet ederek onları "Kurtuluşa" çağırmasına rağmen, onların hala bu "Gerçeklerden" kuşku duyarak onu Allah'ı inkâr etmeye ve hiç tanımadığı nesneleri Allah'a ortak koşmaya ve böylece onu da "Ateşe" çağırdıkları, onların davet ettikleri şeyin Dünyada da Ahirette de davete değer bir tarafının bulunmadığı ve bütün insanların "Dönüşünün" Allah'a olacağı ve aşırı gidenlerin de ateş ile cezalandırılacakları açıklanmaktadır. Son bir ihtar olarak da onlara söylediklerini yakında hatırlayacaklarını, onları Allah'a havale ettiğini ve şüphesiz Allah'ın kullarını çok iyi gördüğünü bu inkârcı topluma ileten bu "Zatı" Allah'ın onların kötülüklerinden koruduğu, Firavun toplumunu ise kötü bir azabın kuşattığı, "Ders" alınmak ve durumlarını "Düzeltmelerinde" yardımcı olmak üzere bütün insanlara bildirilmektedir. Burada Allah'a inanmayıp ayrıca "İnkâr" edenlerin ölüm sonrasındaki Cehennem ortamında defalarca (Sabah Akşam) o ateşe sokulacakları, Ayetlerde inkâr edenlerin en aşırı gideni olarak tanımlanan Firavun ailesinin de azabın en çetinine sokulmalarının emredileceği bildirilmektedir.

 

Bu durum, kendilerine gelmiş hiçbir "Delil" olmadığı halde (Hiçbir kesin delile ve bilgiye dayanmadan) Allah'ın Ayetleri hakkında mücadele edenlerin gerek Allah yanında gerekse iman edenler yanında büyük bir nefretle karşılanacakları ve Allah'ın büyüklük taslayan (Kibirlenen) her "Zorbanın" kalbini işte böyle "Mühürleyeceği" ve bu nedenle de artık kendileri için bir çıkış yolunun olmayacağı kesin bir "İhtar" olarak bütün insanlara açıklanmaktadır. Allah bu açıklamaları ile haddi aşan yalancı kimseleri doğru yola eriştirmeyeceğini bütün insanlara "İhtar" etmektedir.

 

Yüce Allah Musa'ya "Doğru Yolu" verdiğini (Hidayeti) ve İsrailoğullarına ve akıl sahipleri için bir öğüt ve doğruluk rehberi olan Kitab'ı (Tevrat'ı) miras bıraktığını açıkça ve bir defa daha bütün insanlara bildirmektedir. Buna göre Musa'ya verine "Kitabın" asıl nüshalarına işaret edilmektedir. Halen mevcut olan "Tevrat" nüshalarında yer alan "Ayetlerin" doğruluk ve "Geçerlilik" durumlarının, Kur'an’ın Allah'ın bütün insanlara "Son Vahyi" olması ve "Doğruluğu" konusunda kesin "Delillere" sahip bulunması nedeniyle, aynı konulardaki Kur'an Ayetleri ile karşılaştırılarak belirlenmesi gerekmektedir.

 

İnsanların "Akıllarını" kullanarak sahip oldukları düşüncelerini yeniden gözden geçirmeleri ve Ayetlerde belirtilen bu ve benzer ihtar ve uyarıları anlayıp "Yaratıcı" ve "Tek Yaratan" ola Allah ile ilgili olarak "Doğru" ve "Gerçek" bir kanaate ulaşmaya çalışmaları ve Firavun'un yaptığı gibi "Tövbe" etmeyip inanmamakta ısrar ederek aşırı gitmemeleri gerekmektedir.

​​